Chewed Corners

De eerste lp sinds lange tijd van Mike Paradinas a.k.a. µ-Ziq . Paradinas heeft een lang pad afgelegd sinds we hem in 1993 leerden kennen als een geloofsgenoot van Aphex Twin, The Black Dog en andere kopstukken van de eerste IDM-golf. In de jaren daarna maakte hij drill ’n bass, house, ambient, jazzy drum-n-bass, elektro, breakcore en allerlei mengvormen. Zo gesteld lijkt het misschien dat hij achter trends aanhobbelt, maar feit is dat hij een hoop van die genres mee heeft helpen vormen. Een constante op veel van zijn platen is altijd een nerveuze energie geweest, die tot uiting komt in hoog tempo, druk piepende synths en vooral heel veel breaks. Maar aan alles komt een eind; ‘Chewed Corners’ is een breuk met het verleden, een frisse start die ook hoog nodig was, want met nog een plaat als ‘Bilious Paths’ was Paradinas een parodie van zichzelf geworden (de eerlijkheid gebiedt hier te vermelden dat ook het voorgaande album al niet meer zo klonk, maar met een jaren 90-geluid ook niet echt nieuwe wegen bewandelde). Deze nieuwe plaat is een mooie, vloeiende verzameling nummers met hetzelfde soort Kodachrome-geluid dat ook Kuedos ‘Severant’ had (dat dan ook op Paradinas’ Planet Mu verscheen; zie GC#107). Er zijn nog steeds elementen herkenbaar van voorgaande platen – flarden breakbeat, footwork-ritmes, acid-blorps, ambient pads – maar het is allemaal ondergeschikt gemaakt aan een dikke stapel melodische synthesizer-lagen. Heel veel drive hebben de nummers niet meer, en daarmee klinken zeker de euforische tracks van ‘Chewed Corners’ als soundtracks de opkomende zon tijdens de come down na een zomerse rave. Wat trouwens niet betekent dat de plaat geen bite heeft; er zijn genoeg complexe en ontregelende elementen, en nummers als ‘Feeble Minded’ en ‘Monyth’ ademen de sfeer van oude horrorfilms. Al met al een mooie en kundige plaat.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Muziq_ChewedCorners
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!