De sound van het duo LEYA druipt van New Yorkse stoutmoedigheid; bitterzoete arpeggio’s vloeien er samen met onheilspellend getokkel en barokke zang.

Lili Refrain vindt inspiratie in Oosterse krijgskunst en combineert dat met bijzondere percussie en zang in een avant-gardistisch geheel.

In 2019 begon de Rotterdamse Puck Schot haar poëzie, die vaak om geweld draait, te combineren met noise en drumsamples. Uit dat experiment ontstond Acidic Male.

Vier jaar na hun debuut ontwaakt het Ierse vijftal Just Mustard uit hun winterslaap. Dat doen ze met het donkere ‘Heart Under’.

De muzikale projecten van Stephen Brodsky zijn zeer divers. Dat maakt het lastig om hem te duiden. Na een muzikale carrière van meer dan een kwarteeuw komt alles samen in de laatste twee platen waar hij aan meewerkte.

Honderd albums heeft Sietse van Erve uitgebracht op zijn label Moving Furniture Records. Een kwestie van stug doorwerken en het uitbouwen van een netwerk van min of meer gelijkgestemde geesten.

Yurii Kazarian en Andrey Pechatkin van White Ward hebben het over de nieuwe plaat ‘False Light’ en – veel belangrijker – de oorlog in hun thuisland Oekraïne.

Tijdens een Anthony Braxton-congres in deSingel in Antwerpen, breken James Fei en Kobe Van Cauwenberghe een lans voor ’s mans buitengewone oeuvre.

De opkomende producer KAVARI (Cameron Winters) had in 2020 het zelfvertrouwen om haar experimentele beats vol ruige texturen en intrigerend sounddesign uit te brengen.

SALO, een trio uit Lyon, legde een lange weg af, maar op debuut ‘From Melmac With Hate’ valt alles mooi in de plooi. Een perfecte ritmesectie, opwindende gitaarpartijen en catchy, hoge zang.

In de nummers van de noise-/sludgemetalband Chat Pile wordt de duistere kant van het dagelijkse leven in Amerika onder de loep genomen.

In de nieuwe podcastreeks Radicaal Geroezemoes staat het werk centraal van denkers en makers die geïnteresseerd zijn in de politieke of maatschappelijke dimensie van geluid.

Het Lintfabriek in Kontich groeide in de periode 1982-2007 uit tot een vrijhaven voor de internationale alternatieve muziekgemeenschap. Een deel van dat verhaal is nu te boek gesteld.

Dit keer eens geen special over één festival, maar over Planetart. Een organisator van verschillende evenementen waar kunst, technologie en muziek in een paringsdans om elkaar heen bewegen.

In het werk van Sabrina Ratté vloeien werelden samen: de fysieke en de digitale wereld, die van droom en realiteit, en die van theorie en experiment. Natuur en architectuur ontmoeten elkaar in Ratté’s dromerige kleurrijke video’s, installaties, prints en foto’s. Ik spreek de uit Montréal afkomstige kunstenaar over sciencefiction, speculaties over de toekomst en de spanningen tussen tegenstellingen.

Performance- en mediakunstenaar Jacco Borggreve (1996) heeft een veelzijdige relatie opgebouwd met PLANETART.

‘1 + 1 is méér dan twee,’ realiseerde Harold Schellinx zich weer eens, toen hij en zijn hoofd in de Parijse Cinéma Christine een lange reeks experimentele films van jonge Italiaanse en Franse cineasten

Het derde album van Soft Machine, zonder veel omhaal ‘Third’ genoemd, was een mijlpaal in de geschiedenis van de pop.

‘Duidelijke taal, daar is geen tekstvel voor nodig’, zegt Kaap Schermer. En al zeker niet de gecrowdsurfte versie die Spotify aanbiedt.

Laptopper Jameszoo maakte de sprong van artiest die solo-optredens gaf met een bibliotheek vol samples naar componist met een speciale liefde voor jazz.