In het zestiende Hoofd Stuk slaat Harold Schellinx de hand aan ‘Alles lijkt op iets anders’, een recent door Uitgevershuis Silent Woods bezorgd fraai boekwerk in, zeg, sigarendoosformaat, van cineast, schilder, tekenaar en schrijver Dick Tuinder.

Is het beeld de baas, of toch de tekst? Dit is het centrale spanningsveld van ‘Horaizon’. Het eerste kunstenaarsboek van Meggy Rustamova (1985) brengt haar performances, foto’s, video’s en installaties op een ongebruikelijke manier bij elkaar.

De Amerikaanse componist Robert Ashley is vooral bekend vanwege de opera’s die hij sinds 1976 maakte. Een daarvan, ‘Foreign Experiences’, is nu opnieuw op cd uitgebracht.

Dichter Tijs van Bragt neemt afscheid van onze reeks Landoverlopers.

In deze boekenselectie krijgen we van Bernard Quiriny een rondleiding door een wel heel bijzondere bibliotheek, houden de oprichters en bewoners van het Tetterode-complex in Amsterdam het marktdenken buiten de deur en komen stemmen uit nabije en minder nabije verledens samen in Peter Gizzi’s ongrijpbare poëziebundel.

Afgelopen juni lanceerde het onderzoeksinstituut OpenAI zijn laatste meesterstuk: GPT-3. Een ‘taalvoorspellingsprogramma’ dat op basis van een kort stuk tekst je woorden afmaakt. Het is daar zo goed in dat het nauwelijks van ‘echte’ tekst te onderscheiden is. Leek me wel wat om columns mee te schrijven, maar helaas, ik kreeg geen toegang.

Benjamin van Vliet – jarenlang schrijver voor Gonzo (circus) – groeide op in het Zeeuws-Vlaanderen van de jaren 1990. Hoe hebben die jaren hem gevormd?

Wanneer je als landoverloper in Brugge aanspoelt, is het Koningin Astridpark een bezoekje waard. Naast de Heilige Magdalenakerk, een stemmig wc-huisje en een centrale kiosk vind je aan de noordrand het hoofdkwartier van medialab Villa Bota.

Voor de laatste editie van deze serie zijn we aanbeland in het uiterste westen; Zeeland en West- en Oost-Vlaanderen.

Het moest ooit tot een apotheose komen: dit is de laatste aflevering van de reeks Landoverlopers. In onze roekeloze trek naar het Wilde Westen, wars van lands- en andere grenzen, komen we uit bij grensprovincies Oost- en West-Vlaanderen en Zeeland.

Elke organisatie en culturele instelling buigt zich momenteel in bochten om toch maar op een manier door te gaan of open te blijven. Coronaproof is het onvermijdelijke modewoord. Elk event wordt daardoor een toonbeeld van de onverzettelijke passie en noodzaak waarmee organisatoren zich inzetten.

Hoe de wereld eruitziet tegen de tijd dat je deze expositieagenda ziet, is moeilijk te voorspellen, dus dit overzicht is onder coronavoorbehoud. Maar met een beetje geluk kun je je laven aan deze veelbelovende tentoonstellingen in Nederland en België.

Vijf jaar na zijn laatste studioplaat en twee decennia na de blauw-rood-gele trilogie die zijn doorbraak betekende, is er een nieuw album van Pole. Stefan Betke – de man achter het pseudoniem – vertelt waarom het zorgvuldig aanbrengen van nieuwe geluidslaagjes hem verdieping brengt. En hoe het ‘verdwijnen’ kenmerkend is voor het menselijk leven.

Haar visuele en digitale kunst is immens verweven met haar werk als producer. De Brits-Egyptische FRKTL reisde langs steden als Caïro, Londen en Riga. Eenmaal in de Letse hoofdstad, vond ze de tijd om ‘Excision After Love Collapses’ af te ronden. Een plaat die geheel onverwacht de tijdgeest vangt en de luisteraar volledig inpalmt.

Het eclectische nieuwe soloalbum ’Agalma’ van de Schot Drew McDowall is zowel toekomstgericht als een culminatie van wat daaraan met Coil, Psychic TV en The Poems voorafging.

Gevierd Amerikaanse kunstenaar Tony Cokes ontwikkelde een audiovisuele vorm van maatschappijkritiek.

Dungeon synth is door een groeiende online community groter dan ooit. Guido Segers verdiepte zich in het microgenre gekenmerkt door minimalistische, repetitieve synths met een old school Dungeons & Dragons smaakje.

Het Brusselse collectief Neptunian Maximalism vermengt experimentele metal met freejazz in hun zelfverklaarde drone-opera ‘Éons’. We werpen een blik op deze terecht gehypete band.

Bob Vylan protesteert met opgestoken middelvinger en een mix van grime en punk tegen ongelijkheid en racisme. Lees het signalement van dit Londense duo.

Ineens waren daar twee Kenianen met een metalachtergrond die op het Oegandese label Nyege Nyege Tapes een plaat uitbrachten die alle grenzen van metal, noise en chaos oprekt.