De Fransman James Kent maakt – als Perturbator – sinds 2012 furieuze cyberwave waar de jaren 1980 van afspatten. Kent vertaalt zijn vele invloeden uit soundtracks en synthesizermuziek naar een eigen geluid en laat op zijn nieuwe album horen dat hij niet vastzit in zijn eigen hokje.

We spraken met Dj en muzikant Electric Indigo over haar decennialange carrière, nieuwste releases en haar voorliefde voor het ‘modelleren’ van geluid.

het Canadese Yoo Doo Right laat indie, shoegaze en postrock onvermoeibaar cruisen op een lekkere krautrockbeat.

Midden jaren 1990 reisden Terrie Hessels (Terrie Ex) en Emma Fischer een jaar door Afrika. Hun dagboek van die periode vormt nu de basis van het reisverhaal ‘Improvising’

Vergelijkingen met Arthur Russell duiken vaker op, maar Mabe Fratti’s cello, improvisatie en engelachtige melodieën laten weinig keuze.

Net iets meer dan een jaar bestaat het cassettelabel Dadaist Tapes van Jef Mertens nu. Op de golf van corona gegroeid. Met zeeën van gitaar.

Na veertien jaar is Mariska Baars terug met een soloplaat, net als destijds onder de naam soccer Committee. Er is ondertussen veel gebeurd. Baars heeft zich ontwikkeld. Gebleven is de as waar al haar werk om draait: klank.

Schilder en essayist Sam Samiee (Teheran, 1988) heeft net ‘Footnotes To Life’ uitgebracht, een boek als een reis. Een trip langs psychoanalyse, de Perzische literaire traditie, schilderkunst en adab.

Kaap Schermer heeft het over vooroordelen in AI en technologie. In data aanwezige bias wordt door de zichzelf versterkende werking van zulke systemen verder uitvergroot.

Voor zijn twintigste Hoofd Stuk tastte Harold Schellinx samen met zijn neurale assistente, LHS5, de oprukkende fronten van het digitale Armageddon af: de nep, de shallowfake en de deepfake.

Wie verenigt stuiterende gamers en satirische hiphoppers? Patric Catani weet fantastische muziekwerelden te scheppen in zijn post-genremix aan invloeden.

De Russische Aleksandra Zakharenko maakt de switch van house en techno naar ambient, waarbij ze haar geduldige verkenningen van bergen, straten en kamers aan ons openplooit.

Na een pauze van een dik decennium is de experimentele metalband Genghis Tron terug van weggeweest. Dertien jaar nadat ze het metalgenre met eclectische muzikale invloeden verruimden, schraapt de band bewust het muzikale vet weg. ‘Dream Weapon’, hun nieuwste album, zorgde al voor verdeelde reacties onder fans. Tijd voor een gesprek.

In krap vier jaar ontwikkelde het geluid van Seefeel van een benevelende mix van ambient, dub en shoegaze naar dystopische elektronica. De tweede fase van de band wordt mooi uitgelicht op de nieuwe box-set ‘Rupt + Flex (94-96)’.

Met haar drieënhalf uur lange epos ‘Tidibàbide / Turn’ heeft Kìzis mogelijk een ‘Age of Adz’ voor het nieuwe decennium voortgebracht.

Tekstfragmenten op borden en muren: Jeroen Jongeleens ‘The Street As A Forum for Democracy’ biedt een prikkelend low-tech alternatief voor het verbubbelde internet.

Het nieuwe album van Deafheaven is omgeven door geheimzinnigheid. Op ‘Infinite Granite’ laten ze de teugels der verwachtingen volledig vieren.

Het verstilde minimalisme van Éliane Radigue en de theatrale wall of sound van Sunn O))) in één woord? Harry Sword schrijft over de drone in Monolithic Undertow.

Sjoerd Leijten en Patrick Bossink zetten in hun project gc/nc een fiets in voor muzikale ontwikkeling, als een ontregelaar van het digitale proces.

Zwerm deed al aan noise, impro, hedendaags klassiek en Engelse renaissancecomposities. Veertien jaar later is de Belgisch-Nederlandse experimentele gitaarrockband nog even nieuwsgierig als in het begin; op hun derde lp snuffelt het viertal enthousiast aan pop en microtonale muziek.