De Durbanse mannen Makan Nana, Khera en Malathon vormen gedrieën de groep Phelimuncasi. Met hun variant van het populaire Zuid-Afrikaanse elektronische dansgenre gqom maken ze vooral feestmuziek, maar dan wel met een geëngageerd randje. Het label zelf heeft het over ‘de rauwe werkelijkheid van Durban’.

De in Milaan gebaseerde noiseproducer Kuthi Jin staat in de lokale scene bekend om zijn synthetische geluid, waarin amelodische klankbeelden versnipperd worden aan de hand van roekeloze drumpatronen. ‘Musiceren is helemaal geen gevecht,’ aldus de producer. ‘Ik vind het makkelijk en grappig.’

Als we onze oren richten op shoegaze, zetten we de sonar algauw richting Groot-Brittannië. Maar de verrassing in het staartje van 2020 komt toch echt uit Thailand.

Meer dan veertig jaar nadat ze uitkwamen, zijn twee albums van de Ghanese band Vis-A-Vis opnieuw verkrijgbaar.

Wat te doen als je favoriete band niet meer bestaat en alle leden overleden zijn? Kaap Schermer heeft zijn hoop half op de techniek gevestigd.

Rojin Sharafi neemt elke keer als ze van Iran naar Wenen gaat een traditioneel instrument mee; op Zangaar worden deze deel van een duistere soundscape die je tot in haar geheugen verleidt.

Videoinstallaties over verzet en diaspora van de Palestijnse kunstenaars Basel Abbas (1983) en Ruanne Abou-Rahme (1983) kunnen een ongemakkelijk gevoel bezorgen, maar als publiek kun je daarvan weglopen.

Sault maakte twee van de meest besproken en urgente platen van 2020 maakte, dat staat vast. En dat is eigenlijk veel interessanter dan de vraag of ze het beste zijn.

Japan werd een van de inspiratiebronnen voor Rats on Rafts’ derde elpee ‘Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths’. Een mondvol die de albumlading goed dekt; het is een veelomvattend werk. ‘We houden van het risico iets te maken wat mensen te gek kunnen vinden, maar net zo goed verschrikkelijk.’

Wie zegt dat activisme niet kan worden uitgedrukt door scheurende gitaren en bombastische drums, heeft nog nooit naar Divide and Dissolve geluisterd. Onder het goedkeurende oog van Unknown Mortal Orchestra-gitarist en producer Ruban Nielson willen ze met hun nieuwste album scherpstellen op dekolonisatie en onderdrukking.

Afgelopen najaar verschenen er plots twee (!) nieuwe albums van Kevin Martin aka The Bug. In Brussel, zijn nieuwe thuisstad, onderwierpen we hem aan een luistertest.

Terug van weggeweest bij Gonzo (circus): de eindejaarlijstjes.

Met Mind The Gap 147 belooft het een strenge, maar mooie winter te worden.

In het zestiende Hoofd Stuk slaat Harold Schellinx de hand aan ‘Alles lijkt op iets anders’, een recent door Uitgevershuis Silent Woods bezorgd fraai boekwerk in, zeg, sigarendoosformaat, van cineast, schilder, tekenaar en schrijver Dick Tuinder.

Is het beeld de baas, of toch de tekst? Dit is het centrale spanningsveld van ‘Horaizon’. Het eerste kunstenaarsboek van Meggy Rustamova (1985) brengt haar performances, foto’s, video’s en installaties op een ongebruikelijke manier bij elkaar.

De Amerikaanse componist Robert Ashley is vooral bekend vanwege de opera’s die hij sinds 1976 maakte. Een daarvan, ‘Foreign Experiences’, is nu opnieuw op cd uitgebracht.

Dichter Tijs van Bragt neemt afscheid van onze reeks Landoverlopers.

In deze boekenselectie krijgen we van Bernard Quiriny een rondleiding door een wel heel bijzondere bibliotheek, houden de oprichters en bewoners van het Tetterode-complex in Amsterdam het marktdenken buiten de deur en komen stemmen uit nabije en minder nabije verledens samen in Peter Gizzi’s ongrijpbare poëziebundel.

Afgelopen juni lanceerde het onderzoeksinstituut OpenAI zijn laatste meesterstuk: GPT-3. Een ‘taalvoorspellingsprogramma’ dat op basis van een kort stuk tekst je woorden afmaakt. Het is daar zo goed in dat het nauwelijks van ‘echte’ tekst te onderscheiden is. Leek me wel wat om columns mee te schrijven, maar helaas, ik kreeg geen toegang.

Benjamin van Vliet – jarenlang schrijver voor Gonzo (circus) – groeide op in het Zeeuws-Vlaanderen van de jaren 1990. Hoe hebben die jaren hem gevormd?