Het Haagse Rewire Festival breekt dit jaar noodgedwongen met traditie: door de coronamaatregelen komt er een online festival van 6 tot 9 mei.

De culturele contacten en kruisbestuivingen tussen Noord en Zuid zijn sinds de kickstart van het dekolonisatieproces in 1960 steeds verder toegenomen: ‘Ten Cities’ doet verslag van bruisende globale clubculturen die sindsdien zijn ontstaan in Europese steden als Berlijn, Bristol, Kiev, Napels en Lissabon en Afrikaanse steden als Caïro, Johannesburg, Lagos, Luanda en Nairobi.

Het Rewire Festival uit Den Haag zit niet stil. De komende weken kun je via hun pagina op Bandcamp exclusieve festivalopnames downloaden.

Zaterdagnacht is de iconische elektronische muzikant SOPHIE om het leven gekomen. Hugo Emmerzael neemt afscheid.

Voor de Mexicaanse Lorena Quintanilla is J. Zunz een haven waarin zowel emotionele als politiek geladen betekenissen en dromen kunnen aanmeren.

De slowcoreband Sprain bestaat nog geen twee jaar. Met hun debuut vonden ze zichzelf opnieuw uit, maar de voorstelling ervan zal moeten wachten tot 2021.

Sarah Kirkland Snider is een van de oprichters van het baanbrekende label New Amsterdam Records uit New York. Ze spreekt over de ontwikkeling van het label en over haar laatste album dat opgedragen is aan de verdwijnende natuur.

Waarom zou je je eigen muzieksoftware schrijven, als er toch al zo veel programma’s beschikbaar zijn? Nou, veel van die programma’s helpen je vooral om netjes binnen de lijnen te kleuren. En dat wil Joeri Bultheel niet. Hij wil juist verrast worden.

Hoewel de naam wellicht anders doet vermoeden, komt de band Tales of Murder and Dust uit Aarhus, Denemarken. Hun muziek roept dan ook geen beelden op van de woestijn, maar eerder van koude, kale ijsvlaktes. Het meest recente album, ‘Fragile Absolutes’, behoort tot het betere post-shoegaze werk van afgelopen jaar.

Er is genoeg lees- en kijkplezier voor wie in quarantainetijden naar nieuwe perspectieven snakt. Dat blijkt uit Bindwerk in Gonzo (circus) #161.

In het zeventiende Hoofd Stuk schreeuwt Harold Schellinx op de wijs van Donald Trump dat STEIM níét is opgedoekt en dat W139 natuurlijk wél haar centen krijgt, net als alle andere culturele helden in onze lage landen, jong en oud. Of hij doet het niet. Dat is de Wet van Vijf, het Principia Discordia.

Makan Nana, Khera en Malathon uit Durban vormen gedrieën de groep Phelimuncasi. Met hun variant van gqom maken ze vooral feestmuziek, maar dan wel met een geëngageerd randje.

De in Milaan gebaseerde noiseproducer Kuthi Jin staat in de lokale scene bekend om zijn synthetische geluid, waarin amelodische klankbeelden versnipperd worden aan de hand van roekeloze drumpatronen. ‘Musiceren is helemaal geen gevecht,’ aldus de producer. ‘Ik vind het makkelijk en grappig.’

Als we onze oren richten op shoegaze, zetten we de sonar algauw richting Groot-Brittannië. Maar de verrassing in het staartje van 2020 komt toch echt uit Thailand.

Meer dan veertig jaar nadat ze uitkwamen, zijn twee albums van de Ghanese band Vis-A-Vis opnieuw verkrijgbaar.

Wat te doen als je favoriete band niet meer bestaat en alle leden overleden zijn? Kaap Schermer heeft zijn hoop half op de techniek gevestigd.

In Nederland mogen evenementen in principe doorgaan vanaf 19 januari, maar ook dat zal nog opnieuw worden geëvalueerd. Als alles loopt zoals gepland, gaan we naar deze selectie concerten. En in de tussentijd vermaak je je maar online met onze andere tips.

Deze agenda vol indrukwekkende installaties en pleidooi voor de noodzaak van kunst is onder coronavoorbehoud.

Rojin Sharafi neemt elke keer als ze van Iran naar Wenen gaat een traditioneel instrument mee; op Zangaar worden deze deel van een duistere soundscape die je tot in haar geheugen verleidt.

Videoinstallaties over verzet en diaspora van de Palestijnse kunstenaars Basel Abbas (1983) en Ruanne Abou-Rahme (1983) kunnen een ongemakkelijk gevoel bezorgen, maar als publiek kun je daarvan weglopen.