Captain, We’ve Lost Bruce

Zo. Bruce heeft een opvolger klaar voor het al niet verkeerde ‘My Latest Popstar Crush’ van twee jaar geleden. En ze hebben zelfs geluisterd, zanger Wim een ferme rammeling gegeven, veel whiskey doen zuipen en negen pakjes sigaretten per dag doen opsteken. Waar zijn stem op het vorige album soms nog wat te braaf klonk, is daar nu namelijk niets meer van te merken. Hun fascinatie voor Australische garagepunk is gebleven natuurlijk. Celibate Rifles The Saints en Cosmic Psychos zijn hun helden. Net als The Dwarves menen we hier en daar te horen. Het mag ook allemaal lekker snel. Twaalf nummers in twintig minuten, dan snauw je wat je te vertellen hebt en klaar. Zo hoort punkrock te zijn. De drie zijn in elk geval in hun missie geslaagd en hebben zich als band overtroffen. Ondertussen is Bruce ook live een geoliede machine, waar ze geregeld een nummer van The Wipers in hun set stoppen. En voor de mensen die nog fysieke cd’s kopen, hebben ze eveneens een verrassing. Wat dat precies inhoudt, mag je zelf uitzoeken. ‘Death By Chocolate’ zoals ze zeggen. Het Noorse kwartet Wet Dreams, met leden die eerder speelden bij Death By Unga BungaFOAAAM en Warp Riders, speelt met even veel branie een setje punk gemengd met de harde variant van psychedelica. Soms klinkt het lichtjes als poppunk (‘Radioactivity’), psychpop (‘Roliglata’) maar net zo goed als onvervalste punkrock (‘Depression’). Die afwisseling maakt dit plaatje, tien nummers in vijventwintig minuten, tot een heerlijke aaneenschakeling van leuke liedjes die live ongetwijfeld nog een stuk rauwer klinken dan op dit debuut.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Bruce_CaptainWeveLostBru
geplaatst:
zo 18 aug 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!