In 1999 geleden verscheen ‘The Shape of Solitude’, een van de vele collaboraties van Dirk Serries’ vidnaObmana, in dat geval samen met Brusselaar Serge Devadder. Er zijn inmiddels vijftien jaar verstreken, maar het gitaargeluid dat die release kenmerkte is nog steeds herkenbaar op Devadder’s debuut-cd, zij het in een veel vriendelijkere context. Devadder bouwt loops van zachte, voorzichtig gespeelde elektrische gitaar, die samen met synthesizer-soundscapes in de stijl van Robert Rich een wijde elektronische ruimte vormen. Daarbinnen improviseert hij op zijn gitaar, in een stijl die wel wat weg heeft van een dromerige, experimentele versie van Robin Guthrie’s soloplaten. Niet in de laatste plaats vanwege de grote hoeveelheden galm die er overheen worden gegoten, wat de hele plaat een onderwater-sfeer geeft (vandaar ook de titel en de foto van een trilobiet op de cd). Halverwege neemt ‘Cambrian’ een iets andere wending. Op één nummer zorgt een opborrelende sequencer voor een zweem van kosmische musik, maar de noten blijven net genoeg onder het oppervlak om het mysterie te behouden. Het gitaarspel op ‘Calcite Eyes’ doet met zijn uithalen denken aan dat van Richard Pinhas. De twee slotnummers hebben een veel donkerder sfeer, tegen de dark ambient aan. Waarschijnlijk omdat ze speciaal werden gecomponeerd voor het Cosmic Nights II-festival, eerder dit jaar. Als dat klopt en ze zijn representatief voor Devadder’s recente werk, zou het jammer zijn als we nog eens vijftien jaar zouden moeten wachten op de volgende cd.