Call Of The Void

Celestial Wolves mocht in 2013 debuteren op Dunk! en blijft ook met het nieuwe album ‘Call Of The Void’ trouw aan het label, dat een onderdeel is van het gerenommeerde gelijknamige (postrock-)festival.

Het kwintet, uit Herzele als we het goed hebben, is ondertussen toe aan zijn derde album en heeft net als bij voorganger ‘Illusive Landscape Of Expression’, opnieuw een stevige stap voorwaarts gezet. Het debuut was behoorlijk, maar kon nog niet helemaal overtuigen. De voorganger wel, vooral omdat de band koos om er muzikaal iets steviger tegenaan te gaan.

Op ‘Call Of The Void’ doet de band dat nog meer. De drie gitaristen krijgen ruimte om loos te gaan, terwijl de bas en de drums een stevige instrumentale postrock-basis leggen. Al is die postrock minder uitdrukkelijk aanwezig dan voorheen. De muziek blijft filmisch en ietwat dromerig, maar is tegelijk behoorlijk meeslepend.

Hoogtepunt vinden wij ‘Bangui’. Het is bij uitstek het nummer (van de zes) dat het minst aanleunt bij postrock maar volop de kaart trekt van ruige instrumentale harde rock. Met een lang stuk als ‘128,6F’ is ook niets verkeerd, maar dit soort composities bouwt gewoon verder op de bekende postrock-trucjes, weliswaar met de nadruk op het hardere werk.

Grenzen verleggen doet Celestial Wolves dus niet. Wel slaagt de band erin een zeer degelijke instrumentale rockplaat af te leveren en zich stapje voor stapje te ontworstelen aan het postrock-stigma. En daar kunnen we alleen maar blij om worden.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
CelestialWolves_CallOfTheVoid
geplaatst:
vr 14 feb 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!