Binnen ‘buiten de lijntjes gekleurd’

Alkerdeel en Deafheaven zijn bands die lak hebben aan purisme. Dat bewijzen ze door blackmetal met andere stijlen te mengen. Moedig, want zeker Deafheaven kreeg daar de voorbije jaren heel wat kritiek voor. Het optreden in de AB Box was dus een mooie kans om sceptici te overtuigen.

“Only live is real!”, kunnen op de website van Alkerdeel lezen. Branie en lef heeft dat viertal dus te over maar in de AB leek Alkerdeel in eerste instantie een miscast. Zeker, deze Vlaamse metalheads hebben de laatste jaren in underground middens een stevige reputatie opgebouwd. En ook de lp ‘Morinde’ klinkt nog altijd straf. Maar: inderhaast opgetrommeld worden omdat voorprogramma Myrkur afhaakte en vanop een oversized podium uit schroot opgetrokken teringherrie een propere zaal inpleuren, dat leek aanvankelijk hun ding niet. Na een nummer of twee pakte de mayonaise dan toch. Vanaf dan was het alle remmen los op – met kloddertjes noise en psychedelica besmeurde- luizige black-death- doom metal. Voor alle duidelijkheid: luizig betekent hier ‘vervelend doen in de pels van al wie oorkleppen opheeft’. Nog dertig nachtjes slapen en dan brengt Consouling Sounds het nieuwe album ‘Lede’ uit. Dat is dus iets om naar uit te kijken.

Dat is een optreden van Deafheaven ook. Toch voor muziekliefhebbers die zich niet storen aan metalbands met roze hoezen ( die van ‘Sunbather’). En voor concertgangers die zich niet ergeren aan headbangers die laten horen dat ze ook fan zijn van Slowdive en Explosions In The Sky was dit concert eveneens een must. De Californiërs ontgoochelden dat (grote) publiek niet. Verrassen deden zanger George Clarke en co. evenmin. Alle ingrediënten van een Deafheaven-passage waren aanwezig: het pathos van Clarke, het gekrijs over depressie versus schoonheid van Clarke, de gekke danspasjes van Clarke. Maar ook: de straffe mengeling van shoegaze, postrock en blackmetal die van ‘Sunbather’ en ‘New Bermuda’ dijken van platen maakt. Platen die metal-puristen door het raam keilden, maar die door evenveel luisteraars op gejuich werden onthaald. Daar is dat vijftal zich wel zéér bewust van. Het joeg ‘New Bermuda’ er integraal door’. Met ‘Dreamhouse ‘ en ‘Sunbather’ uit zijn fel gesmaakte voorganger als toemaatje’.  Het AB-publiek kreeg dus prima live-versies van onder andere ‘Luna’, ‘Baby Blue’ te horen en was daar meer dan blij om. Kanttekening: prima betekent dit hier ‘aan de verwachingen van de toeschouwers voldoen en dus niet van de album-versies afwijken’. Conclusie: Deafheaven kleurde meesterlijk binnen ‘buiten de lijntjes’. Of: dit was een goede, maar enigszins voorspelbare vertoning.

Gezien: Alkerdeel+ Deafheaven: 15 maart 2016, Ancienne Belgique, Brussel
Tekst: Koen Lauwers – Foto’s: Piet Goethals

 

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Deafheaven - Foto: Piet Goethals
geplaatst:
do 17 mrt 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!