Brutale noise-injecties

Dan heb je nog maar net die ‘Different Selves’ van Shapednoise doorgrond en Kerridge kondigde ‘Fatal Light Attraction’ aan. De eerste weken van 2016 werden dus met een enorme portie noise ingezet. De absolute apotheose is deze avond op Artefact. Het zijn twee namen die je muzikaal zou kunnen vergelijken. Toch zijn beide heren muzikaal zo divers dat iedere liefhebber van een hoge portie noise en beats wel ergens zijn zin vond.

Je kan je aanvragen wie waar zijn inspiratie gehaald. Het leidde tot een heftige discussie na het concert met andermans vrienden dat door het taalverschil al zijn nuances verloor.
Het had wel iets. Na al die jaren ronddwalen op elektronische festivals in het buitenland, nu tijdens deze drie dagen Artefact, niet alleen in je eigen land muzikale voldoening beleven, maar ontdekken dat er zelfs vanuit Brussel en het buitenland voor dit programma naar Leuven werd afgereisd. Het bewijst absoluut dat er dit jaar enorm strak en uitmuntend geprogrammeerd werd.

Krassen

Zo debuteerde Kerridge met ‘Fatal Light Attraction’ op Belgische bodem, een show die hij hiervoor enkel op Atonal 2015 had gebracht. Ook al speelde hij een maand later op Bozar Electronics en Incubate. Die set voelde totaal anders dan wat hij nu in Leuven bracht. Toegegeven, als je de plaat kent, blijven verrassingen uit. Maar daar gaat het bij Kerridge niet om. Kerridge is ondergaan en beleven. Ook al stond het geluid niet overdreven luid (ja, die plaat heeft al luider gestaan dan zijn performance op Artefact), er was een intens geronk dat je veertig minuten lang bij je lendenen nam. Tenzij die enkelingen die Kerridge maar wat saai en repetitief vonden. De anderen werden door de intensiteit gegrepen. Woede-uitbarstingen en geweldloze aderlatingen. Geweldadige episodes die een sado-masochistisch kantje verraden, Zowel bij de luisteraar als Kerridge. Raken en krassen. Heerlijk intens.

Injecteren

Shapednoise doet het toch net iets anders. Minder arrogant brutaal, een tik melodieuzer en een flard dansbaarder. Maar ook verstikkend en beklijvend. Hij wilt niet perse in je ziel krassen, maar onberoerd laat hij je ook niet. Ook dit was intens, donker en ruig. Alleen voelde de trip niet lang genoeg. Terwijl Kerridge echt al het zuurstof uit je lichaam zuigt, injecteert Shapednoise je met duistere levenslust. Als een soort brutale kapotgescheurde ambient-techno spuwende klankenmachine. Verslavend en lustend naar meer.

Gezien: Artefact Music Festival, STUK Leuven, 19 februari 2016

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
Kerridge
geplaatst:
ma 22 feb 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!