Brother Sun, Sister Moon

Erg lang is ze nog niet bezig – haar debuut verscheen in 2010 – maar Alicia Merz timmert driftig aan de weg. Solo, als Birds Of Passage (zie GC#107), maar ze leent haar ijzige fluisterstem ook aan allerhande samenwerkingen. Met Leonardo Rosado (zie GC#106), Nadja, I’ve Lost en als Brother Sun, Sister Moon met Gareth Munday. In ieder geval op papier een curieuze match, want Munday maakt als Roof Light funky disco-house platen. Maar blijkbaar wilde hij ook wel eens wat anders, want hij begeleidt Merz stem niet met four to the floor, maar met een mix van krakerige folktronica, alt hiphop en collages van lachende kinderen, fluitende vogels, stuiterende strijkers en bandrecorder-gesputter. Althans, wanneer hij er aan te pas komt. Ongeveer de helft van de plaat klinkt als Merz solo: haar ver weg-stem en gitaar, zij vrolijker dan normaal en aangevuld met bellen en een fluit; Birds Of Passage in kerststemming. De twee lijken meer langs elkaar heen spelen dan samen, en Munday lijkt nergens goed te durven Merz’ stem net zo onder handen te nemen als dat hij zijn samples neemt. Dat is wel jammer, want een paar nummers die nu instrumentaal zijn waren een stuk spannender geweest wanneer het contrast tussen speelsheid en melancholie sterker was uitgewerkt. Het slotakkoord is voor ambientartiest Listening Mirror, die in zijn remix korte metten maakt met alle idiotie en Merz’ stem diep een enorme ijsgrot in sleurt. Zo kennen we haar weer.

tekst:
Maarten Schermer
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!