Brood X

Boss Hog bracht zestien jaar geleden hun voorlopig laatste album uit. Na ‘Whiteout’ uit 1999 vond zangeres Christina Martinez het tijd voor het moederschap. Echtgenoot Jon Spencer werd vader en bleef de wereld rondreizen met zijn Blues Explosion. Halfweg 2016 deden geruchten de ronde dat Boss Hog de draad opnieuw zou oppakken, na wat concerten die ze sinds 2008 zo nu en dan gaven. De maxi ‘Brood Star’ maakte van die geruchten de waarheid, zeker toen Boss Hog ook weer echt frequent begon op te treden. ‘Brood X’ is het logisch vervolg. Een langspeler met tien typische Boss Hog-nummers. Opener ‘Billy’ laat meteen horen dat Martinez nog steeds de touwtjes in handen heeft. Het is haar band, niet die van Spencer. Haar zeer herkenbare stemgeluid vormt nog steeds de rode draad, en de ietwat dwarse garagepunkrockblues klinkt nog net zo fris als zestien jaar geleden. Aan het geluid, de intensiteit, de soms behoorlijk als een warboel klinkende nummers en de zwoele stem is nauwelijks iets veranderd. ‘Brood X’ klinkt zoals Boss Hog ook zou geklonken hebben in 2001 indien de plaat toen zou zijn uitgekomen. Of nu, want haar muziek klinkt behoorlijk tijdloos. In ‘Rodeo Chica’ horen we het vertrouwde vraag- en antwoordspelletje van de echtgenoten. Slotnummer ’17’ is sexy, zwoel en experimenteel tegelijk. Het wankele orgeltje duikt geregeld op en geeft die nummers een extra Schwung mee. Probeer ‘Elevator’ en dans. Of zoiets. Een heerlijke comeback, dat is ‘Brood X’. Meer kinderen zal het echtpaar niet meer willen, waardoor ons ongetwijfeld opnieuw veel moois staat te wachten.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Boss_Hog_Brood_X
geplaatst:
vr 11 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!