Bridge Of Weird

Van Dead Otter hadden wij nog niet gehoord. Deze plaat zou ook hun langspeeldebuut zijn, na de release van een ep in 2016. En toch lezen we hier en daar online dat de band al van 1994 zou bestaan. Vreemd, en als dat zo zou zijn dan is er wel verdomd lang gewacht om met een eerste plaat op de proppen te komen.

De band mag dan nieuw zijn voor ons, we treffen er toch enkel bekenden tegen. Omar Aborida bijvoorbeeld, die wij kennen van zijn gitaarwerk bij The Cosmic Dead, en achter de drums zit Scott Falconer die in het verleden bij Los Destructos speelde. Daarnaast vind je nog John Riddell op gitaar en Gavin Riddell op bas terug.

Het is vooral die gitaartandem die het geluid van Dead Otter bepaalt. Melodieuze riffs opkronkelend tegen pompende gitaarlijnen, en al dan niet uitgesponnen solo’s zijn legio op deze plaat. Een plaat die vol staat met milde spacerock die vooral sprankelt en niet ons niet zozeer out there katapulteert.

De solo’s klinken loepzuiver, het geluid tout-court eigenlijk, en ieder instrument beweegt zich netjes binnen de songstructuren. Steek die paddo’s dus al maar weg voor een andere keer. Wat niet wil zeggen dat deze release geen klein feestje voor het oor is.

Gans de plaat baadt in nostalgie en met respect voor de grootheden uit het genre: Hawkwind of Steve Hillage om er maar twee te noemen.

tekst:
christophe vanallemeersch
beeld:
DeadOtter_BridgeOfWeird
geplaatst:
ma 13 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!