Excentrieke geluiden voor hongerige oren. Gitarist Casswell behoort tot het legertje Britse improvisatoren dat aan deze kant van de Noordzee een nobele bekende is, maar lokaal al even aan de weg timmert. Bekendste (alles is relatief) van zijn bands is BARK!, waarmee hij al albums uitbracht op labels van impro-iconen als Eddie Prévost en Evan Parker. Voor zijn eerste solorelease (in een carrière van bijna drie decennia!) nam Casswell een reeks improvisaties op, waarbij hij voor elk stuk gebruik maakte van een andere preparatie of object. De stukken dragen vervolgens de titels van het gehanteerde materiaal. Dat leidt in ‘Polycarbonate Half-Pint Tumbler Rumble’ en ‘B.H.V. Carriage Bolt’ meteen tot een dolle kermis van ontregeling, met kletterende snaren die percussief mismeesterd worden, alle richtingen lijken uit te zwiepen, amechtig kreunen om plots plaats te maken voor furieuze uitschieters. Zitten er knikkers in die klankkast? Het zou zomaar eens even kunnen. En heel even heeft het iets van een springerige, gemutileerde blues, met klank als morse code. De humor komt soms nog wat sterker naar de voorgrond, met de diepe dieselmotorscheten van ‘Spiral Spiccato Egg Cup’ dat een mooi contrast vormt voor het uitgebeende ‘Palette Knife’. Uitschieters qua muziek én titel zijn ‘Mr. Rowe’s Fan-Club Application’ (een verwijzing naar een van de originele meesters van de vrije Britse impro en elektroakoestische experimenten, Keith Rowe) en ‘Gentleman’s Comb Over’, waarin het lijkt alsof de gitaar helemaal leeg geperst wordt. Dat alles maakt van het toepasselijk getitelde ‘Bricolage’ een album dat vooral lijkt duidelijk te maken dat het niet altijd een cerebraal gedoe moet zijn, en dat je ook creatief kan zitten fucken met de zotske klanken. Mission accomplished.
