‘Brazilian Blowout’ verscheen eerder al digitaal, maar is nu ook verkrijgbaar in knappe vinyl- en cd-uitgaves. Dat is ook wel een beetje nodig, want de muziek op zich mist toch dat ietsje meer om de luisteraar meteen achterover de hameren. Kouma bevindt zich in de zone van strak afgemeten, tegen punkjazz en mathrock aanschurende rock-‘n-roll die doorgaans vooral bestemd is voor de underground. Dit is muziek die je voor een veel te krap podium door je strot geramd moet krijgen, waarbij de baritonsaxofonist kan razen en tieren met een knalrode kop en de ziedende intensiteit de hoogte in blijft jagen. Op cd blijft dit soort bricolagewerk soms te vaak steken in goed klinkende, maar gemuilkorfde erupties die nooit helemaal open spatten. Het Franse trio haalt hier en daar behoorlijk potig uit en heeft een knoert van een sound, maar die hoorden we ook al eerder (en beter) bij kleppers als Zu of zelfs het Belgische [sic], terwijl die laatste echt wel een breder bereik in de aanbieding heeft. Niettemin: staccato bommetjes, bronstige baritonsax, hoekige wendingen en hier en daar een vet slepende groove, al missen die zoals gezegd wel de vinnigheid en wilde explosiviteit die je helemaal over de rooie doet gaan.
