Er zijn momenten dat verschillende elementen opeens hun plek vinden en samen iets prachtigs opleveren. Nadat Cyril Secq, lid van de Franse groep Astrïd bijdragen had geleverd aan eerdere uitgaven van de elektroakoestische geluidskunstenaar tui (Orla Wren), besloot het tweetal een gezamenlijk project te starten. Secq had niet eerder uitgebrachte melancholische, zoekende gitaarfragmenten bijzonder knap verweven in een klankkleed van schijnbaar willekeurig gestrooide tikjes, bliebjes en andere elektronische klanken. Hij zorgt daarbij voor voldoende ruimte om Secqs minimale maar in toon en motieven gevarieerde spel tot zijn recht te laten komen. Het kalme en precieze tapijt is verder versierd met subtiel verwerkte field recordings, orgel-, harmonium- en pianoklanken. Secq en Tui hebben een rijk en tegelijkertijd ingetogen album gemaakt, waar akoestisch en elektronisch organisch samen- en in elkaar vloeien. Het is haast onvoorstelbaar dat de twee op afstand – vanuit respectievelijk Frankrijk en Schotland – samenwerkten. ‘Branches’ is een consequent, sfeervast album, dat – zoals de eenvoudig genummerde takken suggereren – als geheel moet worden beluisterd. Tegelijkertijd is er beslist genoeg variatie in Secqs spel en ontwikkeling in het album. Voor liefhebbers van Nicolas Bernier of Taylor Deupree is dit een bijzonder aanbevelenswaardig album.
