Boven het maaiveld

In café Gainsbar op de Kortrijkse Vlasmarkt spelen zo nu en dan bands. Het genre doet er weinig toe en de manier waarop bands gekozen worden, is ons nog niet echt duidelijk. Het zal ons echter worst wezen, want deze keer werd het Nieuw-Zeelandse duo Tuscoma geboekt, en daar hadden we zeer veel zin in.

Tuscoma, dat is eigenlijk Hollywoodfun Downstairs zonder hun bassist, die het vele toeren een beetje beu was. Toen het overblijvende duo naar de Verenigde Staten trok om het nieuwe album ‘Arkhitecturenominus’ te laten mixen en masteren door Jack Shirley in zijn The Atomic Garden Recording Studio aka The Shitbox, vond iedereeen, terecht, dat de bandnaam de lading niet meer dekte. Waar het trio zeer degelijke noiserock bracht, evolueerde het duo naar een mix van noiserock en blackmetal. Een kruising van Unsane en Wiegedood. Met die laatste klasbak mocht Tuscoma al aantreden in thuisland Nieuw-Zeeland. Kurt Williams, zanger en gitarist, was behoorlijk onder de indruk van Wiegedood en geeft grif toe dat Tuscoma zich door de West-Vlamingen liet beïnvloeden. Toen we hem voor het optreden spraken, hij gehuld in een Wiegedoodshirt, bleek hij in zijn jonge jaren Nederlands te hebben gesproken, geleerd van zijn moeder. Ondertussen is hij dat al lang en breed vergeten en spreekt hij een sappig soort Engels, typisch voor Nieuw-Zeeland, al begrijpt hij nog steeds een paar woorden, waaronder Wiegedood.

Er was wel wat volk opgedaagd voor de show, al bleef een heel deel van de mensen (of wat ervoor moet doorgaan) op het terras plakken toen het duo zich opmaakte om aan hun set te beginnen. Het zou luid worden, hadden Williams en drummer Joe Wright vooraf laten weten. Wij zijn echter koppig en weigeren oordopjes te gebruiken. Als het te luid is, gaan we een beetje verder staan. Punt. Het viel trouwens best mee qua volume, ook omdat het geluid behoorlijk goed werd afgesteld. Waar bij het openingsnummer de zang er nog niet helemaal door kwam, was het euvel al snel verholpen en konden de aanwezigen zich laten onderdompelen in de felle zwarte noisemetal. Williams vertelde voor de show dat ze twee nieuwe nummers zouden spelen die niet op het recent uitgebrachte ‘Arkhitecturenominus’ (Antena Krzyky) staan. Stilzitten is niet aan hen besteed, dus zijn ze al bezig met de opvolger. Welke nummers het precies waren, geen idee. We luisterden, genoten en lieten ons hoofd helemaal opgaan in de lekkere pot herrie die ze met zijn tweetjes wisten neer te zetten. Hier en daar herkenden we nog fragmenten uit hun debuut, dat we eerder van een meer dan lovende recensie voorzagen voor dit blad (zie het pas uitgekomen nummer 147). De snelle stukken, waar Wright als een gek tekeer gaat op zijn drumstel, doen Tuscoma uitstijgen boven het maaiveld der noiserockers. Geen bisnummers. Het publiek was verzadigd, de muzikanten bezweet en uitgeput. Tijd voor wat rust.

Die rust dachten we te vinden op het terras van Gainsbar. Dat was een ferme misrekening. Een paar nitwits vonden dat ze met hun benevelde kop interessant moesten wezen en hadden er duidelijk ook geen besef van dat als ze op één of andere onnozele opmerking een sneer terug kregen als antwoord, die sneer niet als grapje was bedoeld. Idioten heb je overal natuurlijk, maar de overdaad op dit terras op deze avond was hemeltergend. Nochtans, er staan bomen op de Vlasmarkt (nu toch nog), touw was beschikbaar (een aantal mensen wilden zelfs sponsoren mocht er geen touw genoeg zijn), maar geen van die individuen durfde het aan. Jammer.

Gezien: Tuscoma – Gainsbar, Kortrijk – 5 september 2018

Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Tuscoma - Foto: Stephan Vercaemer
geplaatst:
do 6 sep 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!