Born Again In The Voltage

De Italiaanse Caterina Barbieri heeft de melodie in haar door modulaire synths (met in de hoofdrol de Buchla 200) opgewekte drones ontdekt. ‘Born Again In The Voltage’ werd opgenomen tussen 2014 en 2015.

In die drie jaar tussen de opnames en de uiteindelijke release heeft de klassiek geschoolde Caterina Barbieri het al meer recente ‘Patterns Of Consciousness’ uitgebracht, waarop zij, in navolging van Kaitlyn Aurelia Smith, meteen om haar vernieuwende modulaire synth-virtuositeit wordt geroemd.

Zoeken naar melodieën, arpeggio’s opbouwen en doen ontploffen, de modulaire synth beroeren wetende wat Suzanne Ciani al gedaan heeft, en toch nog willen en kunnen opvallen. Barbieri maakte meteen indruk en volgt dat op met het oudere, en niet minder indrukwekkende ‘Born Again In The Voltage’, een vierluik waarin ze al haar kennis etaleert.

‘Human Developers’ wordt de klassieker. Vijftien minuten waarin toon na toon wordt opgebouwd, afgebroken wordt en in duet gaan met. Het is een intrigerend klankenspel waar de spanningsboog vervaarlijk gespannen staat.

Kleine oscillerende klanken doorbreken de zware bromtoon, kleven aan arpeggio’s en creëren een schrille klank in het verder zwaardere klanktapijt. Terwijl het ene fragment nog niet uitgebarsten is, bouwt Barbieri ijverig aan een nieuwe laag, en dit gaat eindeloos door.

De basisdrone is dan al lang niet meer herkenbaar. De vlijt van Caterina Barbieri wel. In ‘Rendering Intuitions’ neemt de cello het over, haar stem in het arpeggio-rijke ‘How To Decode An Illusion’. Ook hier vertrekt ze vanuit de eentonigheid van de drone om de meertonigheid van die klank uit te puren en te laten duelleren.

Niets van dat valt nog op in het razendsnelle ‘We Acces Only A Fraction’- de synth als een arpeggio-machine waar Barbieri opnieuw haar stem inzet. Vaag te vergelijken met de eerste stemmanipulaties van Holly Herndon.

Propvol vurigheid. Muzikale samenhorigheid moet het label gedacht hebben bij het toekennen van een split-ep aan Caterina Barbieri en het illustere Eleh. Barbieri’s synth-drones zijn een logische aanvulling op ‘Born Again In The Voltage’. ‘Wear Patterns’ van Eleh is als een meditatieve kreun.

Een drone die nauwelijks verschilt met ‘Bestie Infiniti’ van Barbieri. Ook al ligt een ander muziekinstrument aan de bron. Twee artiesten die elkaar sonisch gevonden hebben. Dit doet vooral verlangen naar een ander soort samenwerking waar de nieuwsgierigheid van de een de volharding van de ander perfect combineert. Dit is, kortom, de hemel voor drone-liefhebbers.

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
Caterina_Barbieri_Born_Again_In_The_
geplaatst:
ma 13 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!