Wij zouden niet graag de gedachtegang coördineren van Ryan Lott, de man achter Son Lux. Afgaande op zijn muziek vermoeden wij dat het daar bijzonder hectisch aan toegaat. Alsof Lott zijn hersenspinsels nog niet volstaan, vroeg hij voor zijn nieuwe groepsalbum ‘Bones’ bijkomende ideeën aan zijn drummer Ian Chang en aan gitarist Rafiq Bhatia. Je kan al raden dat tussen opener ‘Breathe In’ en afsluiter ‘Breathe Out’ veel gebeurt. Bijzonder veel, want nog meer dan zijn voorgangers zit ‘Bones’ propvol koren, arpeggio’s, gitaarsolo’s, blieps, samples en tempowisselingen. Er zijn ook meer beats, zo ontaardt ‘White Lies’ in een kolkend dansfestijn. “This moment change is everything”, luidt Lott zijn mantra in ‘Change Is Everything’, dat ook enkele nummers later terugkeert aan het slot van ‘This Time’. De Amerikaan schuwt het grote gebaar niet, al houdt hij de touwtjes verbazend strak in handen en ontaardt de drukte nooit in complete chaos. Toch belemmert hij de opbouw en het ontstaan van echt memorabele nummers door abrupt melodieën en ritmes tot stilstand te brengen en te snel met nieuwe geluiden te komen. Wij kunnen op restaurant soms ook maar moeilijk de keuze maken tussen een biefstuk-friet met verse bearnaisesaus, een spaghetti alle vongole of een zoete sojawokschotel. Maar haal ze niet van voor onze neus weg voor we echt konden proeven, en dien ze al zeker niet samen op. In een interview met NPR gaf Lott toe achterstevoren te werken aan nummers: hij begint met wat hij zelf de versiering noemt, en dan pas denkt hij aan melodie en akkoorden. Misschien moet hij met het oog op een volgende plaat zijn werkwijze toch eens aanpassen, en zich focussen op de essentie van de nummers, om dan te zien welke aankleding verder nodig is.
