Welkom in een wereld van lagen van langgerekte, soms intense geluiden waarin dramatische minimaal-melodische accenten worden gelegd. Op een industrieel complex lijkt men zowaar met massieve betonblokken en buizen in de weer en wat is dat voor een lichtschurend, zoemend en galmend geluid? De diverse elektronische en akoestische geluidsbronnen komen samen in het experimentele project Haarvöl. De Portugese kernleden, Fernando José Pereira en João Faria, dragen sinds 2012 de formatie en betrekken soms andere geluidskunstenaars zoals Paulo Rodrigues en Xóan-Xil López. Samen maken ze albums en ook site-specifieke installaties met visuals van Rui Manuel Vieira waarin hun werk optimaal tot z’n recht komt. Op hun derde album ‘Bombinate’ (2017) brengen ze in zes lange tracks hun bewogen minimale ambient ten gehore. Het is het eerste deel van een drieluik in wording waarin ze hun eigen geluid verder aan het verdiepen zijn en het thema angst (voor ouder worden, de dood) ook hoorbaar is. Met klassieke instrumenten brengen ze in de ontluikende zoemtones cinematische spanningen aan, soms met achterstevoren afgespeelde pianosamples op het sterke ‘Angst’, met en soort van belgeluiden op ‘Paura’ en op ‘An Eldritch Floor’ wordt een dronende strijker in stelling gebracht. Ook trekken er op de achtergrond geanimeerde gesprekken voorbij in die track en is er een omroeper te horen op ‘Senescência’. ‘A Remake Of Ourselves’ (For Bas Jan Ader), met een op een organische dronezee wiegende piano, is een van de hoogtepunten. ‘Peur’ (Presque Silence)’ lijkt de stilte voor de storm die op de volgende plaat allicht gaat losbreken. Het album is uitgebracht op het Amsterdamse Moving Furniture Records van Sietse van Erve, een warm nest voor geluidsvogelaars.
