blue twenty-four

Gedempte loops waar scherven van melodieën doorheen flakkeren gaan over in zwellende drones, schuren tegen de randen van het geluid, en dempen weer uit. Lo-fi tonen en troebele ruis waar half verborgen basnoten doorheen waden. Een rustpunt van wankele noten die zich vermommen als synthesizer en zich gedragen als gitaarakkoorden. Een plotse cluster pianonoten. Een tremolo-gitaar draait rondjes, starend naar zijn schoenen; in de kamer aan het eind van de gang lijkt iemand een Ben Frost-plaat na te spelen op een simpele Eurorack. Drijvende klassieke tonen met gebroken thema’s, dan meer ruis, tremolo en herinneringen aan Jefre Cantu-Ledesma. ‘Luxury Blur’‘Blister Days’ en ‘Apophenia‘ zijn titels, het cassettehoesje gedomineerd door een zwartbruine vlek. Een eindeloze puzzel voor in de schemering.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Sam_Mullany_blue_twenty-four
geplaatst:
ma 24 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!