Blossom Bells

Na zo’n vier jaar is er dan de opvolger van ‘Rolling Bomber’, het meer dan overtuigende solodebuut van drummer en percussionist Erland Dahlen. De titel verwees destijds misschien naar het denderende spel van de Noor, maar in elk geval naar de Rollingbomber, een houten drumkit uit de jaren 1940 die op de plaat centraal stond. De opvolger heet ‘Blossom Bells’ en dat is wederom de naam van een instrument dat Dahlen gebruikt: een bijzondere reeks klokken, vervaardigd door instrumentenmaker Pete Engelhart. Het is niet het enige opvallende instrument dat hij bespeelt: zo gebruikt hij ook bakvormen, een speciaal gebouwde ‘percussie-bas’€™ en een houten opwind-instrument. Daarnaast maakt Dahlen gebruik van een zingende zaag en tal van gangbaarder percussie-instrumenten. Ja, hij bespeelt alle instrumenten op ‘€˜Blossom Bells’ weer zelf en ja, ze hebben hem weer geïnspireerd tot fascinerende en meeslepende improvisaties. De drums en percussie ratelen, roffelen en ritselen in hoog tempo, zoals in de abstractere geluidsstukken ‘Snake’€™ en ‘€˜Iron’, waarbij laatstgenoemde met aanvulling van klokken, bellen en piepende en krakende geluiden welhaast beklemmend dicht in je gehoorgang kruipt. ‘Knife’ is ook zo’n donker stuk, waarin de ratelende percussie optrekt met een slepend drumritme, drones en elektrische klanken, een zingende zaag en sporadisch klokkenspel. Anderzijds zijn er ook stukken waarin Dahlen de muziek laat swingen en met zijn drumstokken rond de strakke kadans speelt of, zoals in ‘Hammer’€™ (post)rockt in vierkwartsmaat. Dat de Noor een zeer vaardig muzikant is, heeft hij (met bijdragen op meer tientallen platen) allang bewezen. Zijn nieuwsgierigheid en fantasie blijken wederom ook uitstekende soloplaten op te leveren.
Bij dezelfde maatschappij verschenen, maar – in elk geval voor het oor -€“ van een andere orde is ‘˜Brutter’€™. Het betreft de debuutplaat van een elektronica-duo met dezelfde naam, bestaande uit – geen verrassing – de broers Christian en Fredrik Wallumrød. Beide hebben reeds naam en faam in de Noorse muziekwereld, zij het met respectievelijk vooral akoestische improvisatiemuziek en rock en metal. Op ‘€˜Brutter’€™ leveren de gebroeders echter donkere, tegendraadse elektronica. Minimale maar swingende, diep bassende ritmes en een digitaal ratelen en tikken; wat willekeurig geplaatste, metalige slagen of vervormde klanken lijken, voegen zich tot een ritme en een steeds dichter geluid. Botsende en hotsende ritmes en beats, schurende, metalige, raspende slagen, ze lijken niet te passen en toch ontstaan er slepende en tegelijk vreselijk opzwepende ritmische geluidsstructuren. Een boeiende excursie door kale ondergrondse ruimten, waar we elektrostatisch kunnen dansen.

tekst:
Robert Muis
beeld:
Erland_Dahlen_Blossom_Bells
geplaatst:
di 16 feb 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!