Blingsanity

Patrick Cremer heeft zowaar de rust in het geluid gevonden, want ‘Blingsanity’ is stukke vriendelijker dan de herrie die de Duister in het verleden maakte. Hij produceerde in de jaren 1990 gabber als E-De-Cologne en werd beter bekend in digital hardcore-kringen als onderdeel van EC8OR. Op Alec Empire‘s DHR-label volgden talloze platen van zijn hand vol met ontplofte amenbreaks, punk-samples en gabberbeats. De liefhebbers van toen moeten ongetwijfeld nog steeds gniffelen om de hoes van ‘Hitler 2000’: de plaat die in de platenzaak waar ik destijds werkte de etalage om diverse redenen niet mocht halen. Zijn uitstap naar overstuurde Atari-8bit-elektro leverde het geliefde cultalbum ‘Horrible Plans of Flex Busterman’ op, nog altijd een must voor een ieder die de chiptunes van nu net even te lullig in de oren vindt klinken. Na de ineenstorting van de digital hardcore verdween Catani van het toneel en keert en na jaren ogenschijnlijke stilte terug met ‘Blingsanity’. Bling? Inderdaad, Catani speelt met het hiphop-genre en levert een instrumentaal album af met zware en lichtvoetige breaks die met wisselend resultaat zijn uitgewerkt. Oude school hiphop, acid, distorted dub, Timbaland-achtige breaks en B-film samples rollen voorbij. Op grond van zijn eerdere werk zou je een loodzwaar geluid verwachten, maar de Duitster laat vooral veel melodie, speelse ritmes en toegankelijke breaks horen. De plaat komt daardoor opvallend vaak in de buurt van de ritmes die in de hiphop-popcultuur eindeloos worden hergebruikt, totdat Catani sporadisch over de scheef gaat met absurd aangezette akkoorden. Parodie of niet, ‘Blingsanity’ is net niet gek genoeg om als treffende persiflage uit de verf te komen. En Catani’s instrumentale hiphop is her en der meer dan geslaagd, maar kent helaas evenveel oppervlakkigheden om echt te kunnen plezieren.

tekst:
Martijn Venekatte
beeld:
PatricCatani_Blingsanity
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!