Phil Von is de bezieler, frontman en creatieve nucleus van Von Magnet, en dat al sinds het prille begin in de late jaren 1980. Met Von Magnet maakte hij ondertussen acht albums, waarvan de laatste – ‘Archipielagos’ – drie jaar geleden verscheen. Op ‘Blind Ballet’ gaat hij opnieuw en voor de derde keer solo. Onder eigen naam bracht hij namelijk eerder nog twee releases uit, ‘Deadline Now’ (Thisco, 2006) en ‘L’Autre Nuit’ (Prikosnovénie, 2001) waarop hij in zee ging met het Marokkaanse soeficollectief The Gwana Musicans Of Fès. Solo is bij Phil Von echter relatief want ook ditmaal worden (voormalige) leden en medewerkers van Von Magnet bedankt: Jérôme Soudan (Mimetic), Norscq en Def. ‘Blind Ballet’ is een collectie van twaalf composities die Phil Von maakte voor performances van diverse (straat)theater-en danscollectieven. Geen uitgesproken en expressieve stukken echter, maar intimistische nummers die mikken op sfeer en geluid. Ambient is de dominante factor, met lichte vlekken van musique concrète, folk en exotica. Dat maakt dat ‘Blind Ballet’ vertrouwd aanschurkt tegen het ‘Mezclador’-album van Von Magnet; en een cd is die geschikt is om naar te luisteren in de late, donkere uurtjes. Eerste probleem met ‘Deugden Van Angst En Het Kwaad’ is dat de Nicolas Van Meirhaeghe (Empusae) en Marc Titolo (Dither, Dirge) nu afkomen met iets dat ondertussen is vervloeid tot een formule, namelijk de combinatie van trage en repetitieve (doom metal)gitaardrones, epische drums en elektronische soundscapes. Daarvoor hebben we immers Asva, Nadja of Fear Falls Burning en die gingen met die sound deze Belgisch-Franse samenwerking jaren geleden al vooraf. ‘Deugden Van Angst En Het Kwaad’ moeten we uiteraard beoordelen op zijn eigen merites en die zijn er helaas onvoldoende. Dat is probleem twee. De algemene teneur zit goed, maar er is simpelweg te weinig variatie en spanningsopbouw om te blijven boeien. De vijf lange tracks zijn onvoldoende verhalend en meeslepend, ‘Length Of Decay bijvoorbeeld, de openingstrack, blijft maar duren. Ruim dertien minuten zelfs, terwijl het verhaal echt wel verteld is na de helft. Dat geldt ook voor de resterende vier tracks. Gemiste kans, gezien het flink gevulde en gereputeerde curriculum vitae van beide muzikanten.
