Luke Temple van Here We Go Magic probeert het weer eens solo, maar nu een keer niet onder eigen naam. Als Art Feynman kiest hij voor een nogal pretentieus, arty alter ego en er is nog een soort achterliggend concept over animisme, afijn, je leest het zelf maar even online na als je er van houdt. ‘Blast Off Through The Wicker’ bevat desondanks gewoon heel prima (elektronische) popmuziek; op het eerste gehoor een beetje dwars, maar dat valt best mee. Miike Snow is dichterbij dan pakweg James Blake. De sfeer is soms wat discoachtig, er wordt gehint naar krautrock, dub en wereldmuziek; en er zijn opvallend veel gitaarsolo’s te horen die na een tijd wel behoorlijk oeverloos worden. Sfeer en geluid zijn opvallend consistent, op een semi-akoestisch nummer na. Het best is de plaat als de muziek claustrofobisch begint te worden; dat had gerust wat vaker gemogen zodat het eindresultaat wat spannender uit had gepakt.
