Het trio Samaris uit Reykjavík heeft, na debuut ‘Silkidrangar’ en de erna volgende herwerking annex bijna volledig nieuwe plaat ondanks grotendeels dezelfde liedjes ‘Silkidrangar Sessions’ een echte opvolger klaar met ‘Black Lights’. Je leest het goed: een Engelse titel en dat wordt ook voortgezet in de negen liedjes die de plaat sieren. Waar het mysterieuze en exotische van het debuut, gezongen in de moedertaal, net dat beetje extra aan de muziek van Samaris gaf, is dat nu grotendeels verdwenen. Niet dat een band niet mag of kan evolueren, maar Samaris heeft een beetje tegen zich dat ze afkomstig zijn uit IJsland alwaar ene Björk de bakens heeft uitgezet voor alternatieve experimentele popmuziek en dat nu net het vaarwater blijkt te zijn waar Samaris zich in begeeft.
Áslaug Brún Magnúsdóttir (klarinet), Þórður Kári Steinþórsson (elektronica) en Jófríður Ákadóttir (zang) trokken naar Berlijn, Ierland en Reykjavik, wat voor een deel het meer urban geluid kan verklaren. De liedjes zijn daardoor ook heel wat toegangelijker en transparanter dan voorheen. Het idyllische is wat verdwenen, mede door persoonlijke tegenslagen die de bandleden hebben gekend sinds hun debuut. En door veranderingen in het leven zelf, want de drie wonen tegenwoordig elk in een andere stad: eentje in Berlijn om deel te nemen aan de bloeiende technoscene aldaar, eentje in Den Haag voor zijn studies en eentje rondzwervend (respectievelijk Steinþórsson, Magnúsdóttir en Ákadótti). Misschien klinken de liedjes net daardoor luchtig en poppier dan voorheen, ongetwijfeld mee door de keuze voor het Engels dat sowieso een ruimer publiek zal aanspreken. De bewerende sound van voorheen heeft plaats gemaakt voor een gewoner geluid, waarmee we niets willen afdoen van de degelijkheid van de liedjes. Ze klinken echter net iets te alledaags om echt indruk te maken.