Bizarre City

‘Bizarre City’ van het kwartet Pulsar Ensemble ligt hier al een tijdje te lonken. Zo nu en dan laten we het schijfje zijn rondjes draaien, maar we slaagden er tot nu niet in woorden te verzinnen om deze heerlijke trip te beschrijven. De band is ontsproten aan het brein van Filippo Sala uit Bergamo en sinds 2014 laten een stel intrigerende verhalen hem niet los. Die wil hij op zijn eigen tempo aan de wereld kenbaar maken. Dat deed hij eerder op ‘OddSquare'(2018), dat uitging van het bestaan van een droomstad. ‘Bizarre City’ borduurt een beetje verder op die ideeën, of gebruikt ze eerder als uitgangspunt voor een nog breder scala. Postrock was oorspronkelijk de idee, maar daar blijft op deze beide albums maar weinig van over. Hier en daar zijn er wel fragmentjes die aan dat vermaledijde genre doen denken, maar die zijn in de minderheid. ‘Temel & Toplum’ is bijvoorbeeld een mengvorm van kraut en rock met bevreemdende melodieën. ‘Flipper’ is dan weer met zang en hangt ergens tussen glamrock en pop. Het is de aankondiging van een bijna dansbaar tweede deel, al is er eerst nog het tussendoortje ‘Clouds’ dat het multi-instrumentale kunnen van dit viertal extra in de verf zet. In ‘Waiting’ zweept de tenorsaxofoon van Massimiliano Milesi de boel op, terwijl ‘Fine Final’ Afrikaanse ritmiek omhelst. Afsluiter ‘Sensation_2’, dat zijn tegenhanger kent op het debuut, is een bizarre mix van jazz, funk en eerder vermelde genres. Een smeltkroes als het ware, zoals het album in zijn totaliteit ook wel is.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
PulsarEnsemble_BizarreCity
geplaatst:
ma 17 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!