Het verzinnen van titels is een kunst waar je niet te min over moet denken. Niet iedereen beschikt over de juiste levendige fantasie, de dwarse humor en het benodigde taalgevoel om een verbale vlag te ontwerpen waaronder een album, of afzonderlijke nummers het ruime sop mogen kiezen. Ran Slavin, videokunstenaar en muziekmaker, bezit die gave. Op ‘Bittersweet Melodies’ komen de prachtigste namen voorbij: ‘Category: Murdered Entertainers’, ‘Fake Sunsets’ en ‘The Pineapple Assassin’. Je zou bijna denken dat hij bij Dick Verdult in de leer geweest is, ook zo’n meester in malle ernst. Natuurlijk kan het voorkomen dat onder die schitterende vlaggen een treurigstemmende lading schuilgaat. Gelukkig doet de muziek niet onder voor Slavins woordenspel. Met alle samples van stemmen, slagwerk en zwoelzoet toetsenwerk krijg je het ongemakkelijke gevoel verstrikt geraakt te zijn in een doolhof van tijdlussen. Alsof je rondjes loopt in dromen die steeds weer op elkaar uitkomen. Zijn muziek heeft inderdaad het bittere randje van een werkelijkheid die eenvoudigweg niet echt kán zijn, maar waar je je niet aan kunt onttrekken. Als heftig bijgewerkte posters van tropische bestemmingen die aan verval onderhevig zijn. Een pianootje droedelt op en neer, een gitaar slaat jankende akkoorden. Een organist gaat zich te buiten aan een even wollige als razende solo, terwijl om hem heen aftands slagwerk in elkaar stort, en digitaal gaat rondstuiteren, om even plaats te maken voor een paar pluizige akkoorden, en vervolgens weer over te gaan tot de onbestemde orde van de dag. Om bij weg te dromen, maar houd je ogen open. Wel zo veilig.