Behind The Shade

Als we de naam van gitarist James Williamson zien opduiken, is onze interesse gewekt. Williamson is namelijk de man die de riffs speelde op onder meer ‘Gimme Danger’, ‘Search And Destroy’ en ‘Raw Power’ van de net zo legendarische The Stooges. Hij richtte recent een nieuwe band op, met zanger Frank Meyer van The Streetwalkin’ Cheetahs en Petra Haden. Die laatste speelde onder meer in The Decemberists en maakte onder eigen naam (‘Imaginaryland’) en samen met Miss Murgatroid (‘Bella Neurox’) memorabele platen. Nadien bleef ze een beetje steken in Americana, country, singersong en was het allemaal minder interessant. Beiden mogen om beurten, en soms samen, hun strot openzetten, terwijl een resem sessiemuzikanten het gitaar- en basspel van Williamson van wat body voorzien. Opener ‘Riot On The Strip’ draagt duidelijk zijn stempel en doet denken aan zijn soloplaten. ‘Judith Christ’ is ook nog een degelijk nummer, maar wat we voor het overige op deze plaat geserveerd krijgen, is maar slappe kost. Namaakfunk, de obligate saxofoon die niets bijdraagt, stereotiepe liedjes. Neen, het komt na die twee nummers niet meer goed. Hier hadden we meer van verwacht.

De Australische bierpunks van Cosmic Psychos hebben een opvolger in elkaar geflanst voor ‘Cum The Raw Prawn’ uit 2015, op hun eigen label Go The Hack (naar het gelijknamige album en song uit 1989). Bierpunk dus met een persiflage op Andy Warhol middels een spuuglelijk bierblikje op de hoes hun hangbuikvarkengezwel voedend op de achterkant van het hoesje en voor de rest doet het trio uit Melbourne gewoon wat ze altijd al deden: punkrock spelen met vallen en opstaan. Dat betekent in hun geval een paar goede nummers afwisselen met een net zo grote hoeveelheid stinkers. Het bier vloeit hoorbaar bij de opening van de cd, maar het duurt tot het derde nummer (‘Dogshit’) voor we het goed vinden. Nummers als ‘Moon Over Victoria’ klinken vooral als ordinaire pubrock. ‘Mean’ en ‘Too Dumb To Die’ zijn eveneens oké. ‘Rat On The Mat’ daarentegen, met overbodige koortjes, is ronduit abominabele zatte spielerei. ‘Loudmouth Soup’ is daarmee een dubbeltje op zijn kant.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
JamesWilliamsonThe_BehindTheShade
geplaatst:
ma 24 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!