De tussen Johannesburg en Berlijn pendelende Gil Hockman was een paar jaar bezig met andere zaken dan voor een opvolger zorgen voor ‘Dolorous’ uit 2014. Een soundtrack schrijven bijvoorbeeld, voor ‘Timelines’ van Tarryn Lee Crossman bijvoorbeeld. Nu heeft hij toch weer de tijd gevonden om wat liedjes te schrijven en ze van een dwars folkrandje te voorzien. Initieel is dat wat Hockman namelijk is: een folkie en singersongwriter, baardje incluis. Hij vond het allemaal maar war saai worden zo, waardoor hij zijn palet verruimde. Dat deed hij in grotere mate op ‘Dolodous’ dan op ‘Becoming’. Al is het openingsnummer ‘The Days Of Our Lives’ wel een goed voorbeeld van singersong gemengd met elektronica en averechtse ritmes en stoorgeluiden. Meestal kiest Hockman deze keer voor verstilling, ingetogen deuntjes (‘Somewhere Else’) en sobere omkadering en instrumentatie. ‘Rpoe_Ankle’ mag dan muzikaal iets opgewekter klinken, we kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat Hockman zich wentelt in weltschmerz en hij het gelijk allemaal niet meer ziet goed komen. Het sporadische optimisme van de voorganger is deze keer nauwelijks aanwezig, zelfs als het deuntje klinkt als een naïef kinderliedje (‘Coming In’). Een kind van de tijdsgeest, die Hockman.