Barry

Het trio Marvin uit het Franse Montpellier heeft uiteindelijk toch nog een opvolger gemaakt voor ‘Hangover The Top’. Greg, Fred en Emilie houden van toeren en vanop een podium hun verschroeiende sets over het aanwezige publiek te storten. Maar ze waren het beu om altijd maar opnieuw diezelfde songs te moeten spelen. Niet dat ze die niet graag spelen of dat ze die liedjes plots minder goed zouden vinden. Ze waren ze gewoon een beetje beu en besloten om toch een nieuwe plaat vol nieuwe songs te maken. Kunnen ze weer helemaal uit hun dak gaan tijdens hun liveshows. Daar hoeft op basis van de negen nieuwe songs niet aan te worden getwijfeld. ‘Tempo Fighting’ begint nog behoorlijk rustig en er duikt zelfs een stem op, al zit die ver in de achtergrond gemixt. Het is een song om het feest op gang te trekken, dat vanaf ‘Automan’ helemaal losbarst. Op een paar opzwepende kreten na gaat Marvin helemaal de weg op van vroege Trans Am en daar is niets mis mee. Electro en opzwepende rock met hier en daar een lichte toets noiserock zijn voldoende ingrediënten voor behoorlijk dansbare electrorock. In ‘Un Chien En Hiver’ klinken ze als een bende galopperende veulens die met hun energie geen blijf weten, incluis als paardenhoeven huppelende drumbeats. De energie straalt van de plaat af, en die lijkt ook op het einde van de rit niet opgebruikt. Feestvarkens die de combinatie van rock en electro en een band als Holy Fuck weten te smaken, zijn het doelpubliek van ‘Barry’. Of pik het quadrofonische project ‘La Colonie Des Vancances’ op, waarbij Marvin, Pneu, Papier Tigre en Electric Electric elk een hoek van de zaal innemen en tegelijk aan het musiceren slaan.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Marvin_Barry
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!