Barefoot Sessions

Schijn bedriegt. We zetten de A-kant van de plaat op, zoals gewoonlijk op 33rpm voor een langspeler. Klonk goed, zeker voor een pril stel muzikanten die duidelijk de muziekhistorie hebben verkend. We horen meteen invloeden van The Cramps en The Gories. Leuk. We lezen de inlay, en lap, het is wel op 45rpm zeker. Opnieuw beginnen dan maar en merken dat het net zo fijn is om naar deze rockers te luisteren. Een duo, een liefdeskoppel, een stel bezeten garagerockers. Het geluid is lekker gruizig en ruw, mede doordat ze gewoon de boel live in de studio hebben ingespeeld. Franjes, mooimakerij, opkuis, daar doen Alek en Tina niet aan. Zij drumt, hij ramt op zijn gitaar en beiden nemen zang en schreeuw voor hun rekening. Uiteraard is de stem van Tina iets zoetgevooisder, al kan ze net zo goed ruw en gek voor de dag komen. Eerder genoemde invloeden blijven ook op het juiste toerental overeind, en daar voegen we ook vroege White Stripes aan toe, om het bij een aantal grote namen te houden. Beide plaatkanten openen met een stevige binnenkomer: ‘Blood On My Mind’ en ‘Money’ zijn hemelse garagerockers. Dat ze het iets zoetgevooisder kunnen, en mee te brullen tijdens een concert ook nog, tonen ze aan met bijvoorbeeld ‘On The Road’. Het duo houdt de verveling helemaal buiten door slechts acht nummers in een bestek van een goede twintig minuten er door te jagen. Gelijk hebben ze. Dit soort muziek moet gebald klinken, ruig, vettig en het hoeft allemaal niet te lang te duren. The Glücks voldoen aan alle voorwaarden. Dat ze nog maar lang een stel blijven, want anders zal het wel snel over en uit zijn. In eigen beheer uitgebracht op driehonderd exemplaren. Haast en spoed is hier van toepassing.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
TheGlucks_BarefootSessions
geplaatst:
di 4 aug 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!