Awaken

Het Zweedse kwintet Agrimonia heeft een opvolger klaar voor hun ook al op Southern Lord uitgebrachte plaat Rites Of Separation uit 2013. Of we daar blij mee moeten zijn, is een ander paar mouwen. We zijn beleefd en zeggen niet dat we er geen ruk aan vinden, aan dit Awaken. In opener A World Unseen is er iemand aan het brullen en iemand netjes aan het zingen, beiden opboksend tegen wat postmetal van dertien uit een dozijn. Het titelnummer een eind verder op de plaat is dan weer een drie minuten durend akoestisch niemendalletje waar we de zin absoluut niet van snappen. Eigenlijk weet Agrimonia nooit echt wat het wil. Symfonische metal spelen? Sfeervolle postmetal waarin al eens mag worden gebeukt? Melancholische liedjes om vrouwen mee te versieren om achteraf te beuken met de maten? Geen idee. Het is allemaal noch mossel noch vis. Soms gaat de band goed loos hoor, zoals in Withering, maar telkens opnieuw laten ze de boel inzakken. De nummers duren meestal ook veel te lang, bijna steevast meer dan tien minuten, waardoor we al snel de focus kwijt zijn (net als hen zelf veronderstellen we) en onze interesse kwijt zijn. Next.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Agrimonia_Awaken
geplaatst:
di 9 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!