Auditorium

Wie slechts een beetje vertrouwd is met het werk van de Radar Bros., weet dat de heren uit Los Angeles totnogtoe een vrij foutloos parcours hebben afgelegd. In de voorbije tien jaar bracht de Californische groep een viertal albums uit die zich ergens nestelen tussen slowcore en sadcore, sporadisch aangedikt met een scheut americana. Met ‘Auditorium’, hun vijfde langspeler, heeft de groep twee doelen voor ogen: eerst en vooral het hoge niveau van hun vorige platen aanhouden en ten tweede definitief een doorbraak forceren in hun thuisland, waar het kwartet maar half zo populair is als in Europa en in het bijzonder dan het Verenigd Koninkrijk. Wij wensen het de groep van harte toe! Wat betreft het hoofddoel, een goede plaat afleveren, hebben wij spijtig genoeg onze bedenkingen. Het album opent sterk met ‘When Cold Air Goes to Sleep’, een song die vaagweg herinneringen oproept aan Crosby, Stills, Nash & Young. Er is de fraaie pianoballade ‘Hearts of Crows’ en het onheilspellende ‘On Nautilus’. Ook een onmiskenbaar prijsbeest is ‘Happy Spirits’, wat ons betreft het absolute hoogtepunt van de plaat. De tweede helft van de plaat is jammer genoeg behoorlijk minder spannend. Geen enkele song steekt er nog echt bovenuit, waardoor de plaat verwatert tot een zoutloze brij. Het beeld van de renner die sierlijk en moeiteloos de eerste col trotseert om toch vervolgens knarsetandend, vloekend, hortend en stotend de eindstreep te halen, doemde voor ons op.
Kortom, fans van Radar Bros. kunnen de plaat blindelings aanschaffen, de eerste helft van de plaat zal hen extatische rillingen geven. Mensen die houden van de muziek van Low, Acetone of Grandaddy moeten zeker eens op zoek gaan naar een album van Radar Bros. We verwijzen hen met veel plezier door naar ‘And The Surrounding Mountains’ uit 2002.

tekst:
Gonzo (circus)
beeld:
RadarBros_Auditorium
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!