Attack van de vangrails

We kenden de band Control Freaks niet, maar we wisten wel dat Greg Lowery in die band speelde. En Lowery kenden we wel, van zijn passage in 1993 met zijn eerste band Supercharger, die toen samen met de legendarische Mummies enkele Europese concertzalen onveilig kwamen maken. We vernamen pas recent dat Kortrijks bierkwartet Freddie And The Vangrails het voorprogramma zouden doen.

Een aangename verrassing, want die bende Cara-pilsfanaten wilden we al een tijdje eens zien, zeker nu de band in bepaalde kringen ook een beetje een hype aan het worden is.
En we hadden tegelijk de kans om eindelijk hun lp te scoren, voor die helemaal is uitverkocht. Er zijn namelijk slechts 200 exemplaren geperst van ‘Almost Really Care!!!’ en we slaagden er tot nu toe nog niet in er eentje op de kop te tikken.
Blauw vinyl, de herentoiletten van de Pit’s frontaal op de hoes (geen deuren te bekennen, dat spreekt), een slechte recensie netjes afgedrukt en met zijn alleen willen ze ‘beer’ en dan pas een instrument. Twee covers sieren de plaat/ ‘Nancy You’re A Square’ (The Beavers) en ‘Kill The Bee Gees’ van The Accident. Geschreven door veel betere bands, want Freddie And The Vangrails vinden hun eigen nummers maar flauw. Geen cd bijgeleverd, uiteraard niet. Je moet maar een platenspeler kopen, zo staat het op de hoes.

Alsan olles onder kontrolle

Het is een houding die de hele bende siert. Zanger Freddie doet zijn amechtige best om er altijd slonzig en groezelig uit te zien, Cara pils drinkend tijdens wat een soundcheck moet voorstellen. ‘t Staat te luid’, en dus alles wat stiller en eraan beginnen.
Zijn bril is sneller bedampt dan hij kan zingen, maar het is enkele keren van ‘Alsan Olles Onder Kontrolle’ en hup, punkrocken alsof er een kudde varkens hen achterna zit die uit is op hun bier. Meer bier, hopla, vliegt er alweer een leeg blikje het publiek binnen. Ongetwijfeld worden zowat alle nummers van de plaat gespeeld, behoorlijk snel trouwens en zonder geleuter tegen het publiek. Spelen, gaan, het publiek een beetje opjutten door in hun oren te gaan schreeuwen en na een goed half uur heeft Freddie And The Vangrails getoond dat degelijke punkrock ook in Kortrijk zelf wordt gemaakt. Aangenaam concert was dit, van een band die nergens een ruk om geeft, gewoon speelt als er genoeg bier is en voor de rest: niets. Cara Pils.

Gratis t-shirt als je je gat toont

Op naar Control Freaks. Met dame in de band, die trots als een gieter haar voornaam ziet staan op een affiche. Alleen in Belgenland vindt je haar voornaam, Natalie terug, of zo denkt ze toch. En voor de verandering speelt ze geen bas, zoals heel dikwijls bij allerlei bands als er al een vrouw mee speelt, maar speelt ze gitaar en neemt ze een groot deel van de zang voor haar getatoeerde rekening. Greg Lowery, eigenaar van Rip Off Records en bassist en liedjesschrijver, speelde eerder in de bands Supercharger, The Rip-Offs, The Zodiac Killers en The Infections. Hij laste een langdurige pauze in, maar is nu terug met Control Freaks, waarmee hij duidelijk laat merken nog steeds ijzersterke, melodieuze en met veel gevoel voor aanstekelijke refreintjes, punkliedjes kan schrijven. De drie heren staan op de hoes met een vergiet op het hoofd (een ode aan de god van het spaghettimonster ongetwijfeld) maar daar is op het podium niets van te bespeuren. Lowery, met zonnebril, zet er al snel de beuk in. Het volume staat bij Control Freaks net een tandje te luid, waardoor sommige stukken nogal overstuurd gaan klinken. Lowery en Natalie Sweet trekken het zich niet aan en geven beiden het beste van zichzelf. Zingend en schreeuwend, een beetje onnozel doen tegen het publiek, vragen of iemand zijn broek wil afsteken in ruil voor een shirt (niemand) of het podium op voor een sticker. Dat laatste gebeurt wel, maar dan omgekeerd. Een van de aanwezigen sierde Sweet’s boezem met twee stickers van eigen makelij.
En uiteraard moest er nog wat bier worden gegooid naar de band. Een paar jonge aanwezigen hadden horen waaien dat het in de Pit’s wel eens gebeurt, dus moesten ze zich van hun stoerste kant laten opmerken. De band trok het zich niet aan, speelde verder en de Pit’s kreeg zelfs een bonus op het einde van de set.
Lowery wilde weten wie er in 1993 allemaal bij was (toch wel een heel stel van de aanwezigen, het is natuurlijk een jeugdhuis), maar geloofde er niets van. Dat kan niet, dat wij, ondanks al dat bier, dat nog zouden weten. Wel dus. Maar hij schotelde het publiek wel een tweetal Supercharger-nummers voor, wat toch wel voor velen een aangename verrassing was.

Blijven plakken

Een beetje praten met Lowery, die net als ondergetekende met verbazing stond toe te kijken hoe een bezoeker, die blijkbaar voor het eerst de Pit’s bezocht, Natalie Sweet voortdurend inpalmde, haar overlaadde met liefdesbetuigingen en meer van dat. Sweet had er al snel genoeg van, de tweede gitarist had zich al in de buurt geposteerd, maar het hielp allemaal niet veel. Sweet dan maar terug naar het café, hop, was hij daar weer. Hoe wanhopig kan je proberen een vrouw binnen te doen, die niet  geinteresseerd is en die je voor het eerst ziet. Uiteindelijk werd hij dan maar uit de club verwijderd. Of hoe kleinzielig mensen kunnen zijn.

Gezien: Freddie And The Vangrails en Control Freaks, De Pit’s Kortrijk, 9 oktober 2017
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Control Freaks - (c) Stephan Vercaemer
geplaatst:
wo 11 okt 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!