Atlantikwall

Het einde van de statische verdedigingslinies, is als Hitleriaans bouwwerk historisch nuttiger gebleken voor toeristische en culturele doeleinden, dan om de Geallieerde invasie te stoppen. Elke zomer wordt een ‘Nocturne’ georganiseerd op het Atlantikwall-gedeelte in Raversijde (Oostende), waarbij het openluchtmuseum ingenomen wordt door muzikanten en performanceartiesten. Silken Tofu boekt er als vaste klant bunkers en geschutposten, en deze gelimiteerde (300 stuks) dubbel-cd is een synthese van een vier uur durend bunkerconcert tijdens de Nocturne van 2015. Het Britse Plurals laat zich tijdens optredens door de omgeving inspireren, en zet meteen de juiste toon met drones en verdoofde radiostemmen. Later worden ook elektronische loops en noise toegevoegd, maar de sfeer blijft claustrofobisch. Alsof je door metersdik gewapend beton hoort dat een kwaadaardige machine jou tegemoet komt. In deze zevendelige dreigende dreunconstructie menen we ook gitaarfeedback, concrete geluiden, en gestolen gezangen te herkennen. Ook de echo’s van bassen zijn een goede vondst. De onregelmatige diepe tonen geven je immers het gevoel dat er enkele tientallen meters verder een granaat is ingeslagen. Verrassend is deze aanpak natuurlijk niet, maar efficiënt des te meer. Het zal je niet verbazen dat we in bunkeromstandigheden nog altijd dit soort beklemmende sfeerklanken verkiezen boven vredespoëzie, gebracht door een hippiemeisje met een ukelele. Drums’n’Drones, zou dit een nieuw subgenre kunnen worden? In elk geval wagen drummer Tomas Järmyr (Zu en Yodok) en dreuner James Welburn (Transmit) zich aan een verdienstelijke poging door hun beider talenten twee dagen in één ruimte op te sluiten. Het resultaat werd samen gemixt tot één stevige track van net geen uur. Genoemd naar een uit zichzelf dreunende zandduin als natuurfenomeen, is Barchan behoorlijk agressief. Een paar beginseconden lang, denk je dat je met een freejazz-drummer te maken hebt, maar van zodra de stevige basdreun jou bij de keel grijpt, laat hij nooit meer los. Effecten meppen ons intussen alle kanten op: drums als eindeloze galm, maar ook impressies van geweerschoten en de koude klank van metaal op metaal passeren (soms allemaal tegelijk) de revue. Hetzelfde geldt voor de manier waarop de dronegolven komen aangerold. Op zacht indommelen hoef je niet te rekenen, want het gaat er bij momenten behoorlijk noisy aan toe. Zeker wanneer alles samenvalt in één veelgelaagde geluidsmuur. Beide heren hebben al aangekondigd dat ze de ideeën op ‘Soliton’ nog verder zullen exploreren, we zijn benieuwd!

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Plurals_Atalantikwall
geplaatst:
za 12 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!