Astrild Astrild

De dixielandliefhebber is ondanks het geruststellend klinkende The Dale Cooper Quartet toch aan het verkeerde adres. Is met dat even schrikken! Helemaal niet gezellig! En dat is krek zo, want het kwartet gaat voor gruwelijke drones, nachtmerrieachtige soundscapes en zuigende noise rechtstreeks richting hel. Toch valt er ook schoonheid en een sprankje hoop te peuren uit deze tot z’n traagst vertraagde doom metal. Over de moddervette laag ambient ruis weerklinkt de zuchtende en smachtende ademhaling van een saxofoon, waarvan de bijzonder lage tonen toch proberen naar hogere sferen te reiken. Voeg daar nog het hemelse koor bij dat op goed gekozen, schaarse momenten voorbij jubelt, en het leven is goed. Het is bewonderenswaardig te noemen dat de band consequent in het absurd lage tempo blijft hangen en geen enkele keer uitschiet, omdat ze het nu even gehad hebben en iets anders willen. De slakkengang is ze op het lijf geschreven en ze gedijen er goed in. Drie van de bandleden wisselen af op zang, niet echt heel mooi, maar wel doeltreffend. En zodanig opgenomen dat het is alsof ze naast je staan. Alles bij elkaar een monument voor de slow music.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
TheDaleCooperQuart_AstrildAstrild
geplaatst:
vr 11 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!