Asexual Anger

Wie dacht om met deze plaat eens dicht tegen zijn lief aan te kruipen, voortgaande op de bandnaam zal bedrogen uitkomen. Of dat lief moet van het hardere werk houden. Want het is dat wat deze band uit het Franse Lille ons voorschotelt op hun tweede langspeler. Acht lappen nihilistische sludge aaneengeregen door riffs zo droog als een stokvis, maar dan met het gewicht van een uit de kluiten gewassen potvis, een stem die gezandstraald werd met grove kiezel, en een loodzware ritmesectie. Ze zijn kwaad en dat gaan ze met bruut geweld bewijzen. Geweld met de nodige nuances weliswaar. De opener en titeltrack opent met een tribaal ritme en meanderende gitaren, en je voelt zo al dat er iets log naderbij zal komen, onontkoombaar, klaar voor de ultieme aanval. Een charge die niets of niemand zal ontzien. En dan komt die loodzware riff met een rechtstreekse aanval op je maag. Binnenkomen met stijl heet dat dan. ‘Drone Syndrome’ en ‘Aujeszky’ zijn lessen in schedelsplijtende loodzware logheid. De bas op ‘Black Mountain’ gromt als een Rottweiler die al zes weken aan de ketting hangt. Zonder eten. Hierop ga je gegarandeerd in headbang-modus. Met je hoofd zeven millimeter van de grond wel te verstaan. ‘Devolution’ heeft een heerlijke structuur en toonwisselingen en je zou er bijna de term ‘catchy’ op kunnen plakken, maar dan in de betekenis van: “ik pak je bij je nekvel”. Eén van de prijsbeesten van deze plaat wat ons betreft. Fans van Black Sheep Wall, Thou, Indian, The Body of Primitive Man moeten deze plaat zeker eens proberen.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Love_Sex_Machine_Asexual_Anger
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!