Artificial Dance

Langzaam maar zeker harkt Kerry Leimer zijn verleden bij elkaar. Op ‘A Period Of Review’ (2014) kwamen vooral zijn experimenten uit de jaren 1970 aan bod, en nu is het tijd voor het verzamelde werk van zijn groep Savant. Het meest opvallende is de bijzondere wijze waarop gecomponeerd wordt: zo is de mix van knip- en plakwerk met tapes, elektronica en percussie bij momenten van zo’n hoge kwaliteit, dat het moeilijk te geloven valt dat bijvoorbeeld ‘Using Words’ al tweeëndertig jaar oud is. Dat is nog altijd ruim twee jaar jonger dan Grote Voorbeeld ‘My Life In The Bush Of Ghosts’ van Brian Eno & David Byrne, maar dat maakt er ons respect niet kleiner op. Leimer heeft ook de gewoonte om zijn gasten/groepsleden (gerekruteerd bij geestgenoten als The New Flamingos) opzettelijk instrumenten in handen te stoppen die ze niet machtig zijn, om zo tot ongewone klanken te komen. Deze improvisaties worden vervolgens tot loops verwerkt. Dit leidt tot gevarieerde resultaten: soms het een ander wat rommelig en zijn de stemflarden (vaak afkomstig van radio-journaals) in vrije stijl bij elkaar gegooid. Een andere keer is Savant ingetogen en proeven we al de kiemen van de (onvermijdelijk) Eno-achtige ambient die Leimer in dezelfde periode als soloartiest begon uit te brengen op karakteristieke albums als ‘Music For Land And Water’. We hebben het niet nageteld, maar de aanschaf van dit dubbelalbum geeft toegang tot zowat de volledige Savant discografie (1981-1983): de lp ‘The Neo-Realist (At Risk)’, en de bas-gedreven 12inch ‘Stationary Dance’, aangevuld met compilatiebijdragen. Wie sympathie heeft voor de verborgen muziekgeschiedenissen, ambientpioniers, en graag het meest experimentele spectum van de postpunk frequenteert, doet er goed om deze mooie retrospectieve aan de haak te slaan.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Savant_Artificial_Dance
geplaatst:
za 15 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!