Ik weet even geen pakkende vertaling van de uitdrukking ‘everything but the kitchen sink‘, maar Kill Alters is er een adequate muzikale vertolking van. Het New Yorkse trio blendert noise, hiphop-beats, found sound, ruis, flarden rock en pop, en stemopnamen van de moeder van rapper/zangeres Bonnie Baxter tot een caleidoscopische mix. De band, waarvan de leden verbindingen hebben met onder meer met Boredoms en Black Dice, vliegt er soms in met de razende vaart van digital hardcore, of de woede van Death Grips. Die overtuiging wordt gewaardeerd, maar tegelijk klinkt het niet altijd even overtuigend. Het kan aan de productie liggen, maar zo boos of hysterisch als de gekozen vorm suggereert, is de plaat eigenlijk nergens. Daardoor zijn de nummers die minder op gekkigheid, en meer op compositie leunen eigenlijk de leukste.
