Arktika

Ik nam automatisch aan dat een gezelschap dat zich van de naam Council Estate Electronics bedient in power electronics of rauw industrieel zou grossieren. Grimmige uitingen van onvrede, geboren uit de rauwe onderbuik van troosteloze betonnen hoogbouwflats. Maar het duo Justin Broadrick (Godflesh, Jesu, Final en nog honderd aliassen) en Diarmuid Dalton (Iroha, Jesu, Greymachine) tapt op haar debuut uit een ander, zij het even kil vaatje. De meeste platen op Glacial Movements lijken te zijn gemodelleerd naar de Arctische wind en het drijvende ijs, maar ‘Arktika’ is meer dan alleen maar ijzige ambient. De plaat is vernoemd naar een Russische nucleaire ijsbreker, die vanaf 2018 de Noordelijke Zeeroute open zal gaan helpen houden, en onder alle nummers ligt een gestage, diepe beat, als het stampen van de scheepsmotoren. Daarover heen wassen ijzige drones af en aan, langzaam op en neer golvend door filters die soms kraken als ijsschotsen die langs de romp schuren. Baspulsen en dubtechno-akkoorden stuwen de muziek vooruit, als een noordelijke echo van Porter Ricks’ nautische debuutalbum, waarbij de meeste mist is opgelost in de kraakheldere vrieslucht. Eenzaam modulerende synth-tonen waaieren soms als flarden noorderlicht boven de horizon. Zeker aan het begin zijn er een paar dreigende momenten – die me soms aan Techno Animals ‘Re-Entry’ doen denken – maar eenmaal onderweg legt de plaat een uitgekiende deken van desolate ambient dub over de luisteraar. De achtersteven verdwijnen uiteindelijk uit zicht met het wegsterven van het laatste Basic Channel-akkoord. Laten we hopen dat er nog ijs over is om te breken wanneer het schip eenmaal uitvaart.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Council_Estate_Ele_Arktika
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!