Moeilijk te voorspellen wat het kwartet 30.000 Monkies uit Beringen nu weer uit zijn mouw zal schudden. We weten alleen dat elke release een energiebommetje is, tenzij ze plots 3((0)),((0))((0))((0)) M((O))NKIES heten natuurlijk, dan doen ze van ‘Watch The Dr((o))ne’ en klinkt de band toch weer helemaal anders. Ruben Savelkoul (zang, schreeuw, gitaar), Michiel De Naegel (gitaar), Cyriel Beerten (bas) en Mattias Jonniaux (drums) houden wan chaos, van gecontroleerde wanorde en dat is duidelijk te horen aan de zeven nummers op ‘Are Forever’. Soms gaat het hard, met geschreeuw en instrumentgeselingen. Op andere ogenblikken is het rustig. De sfeer is echter aanhoudend die van een bende waanzinnigen die sludge, doom en logge riffs willen combineren met geschifte psychedelica. Door de toevoeging van iets meer ingehouden fragmenten, even de cimbalen uittesten bijvoorbeeld, is de chaos die erop volgt, des te efficiënter. De nonsensicale teksten passen dan ook als gegoten bij de muziek, die eigenlijk al net zo nonsensicaal overkomt. Of we er een touw aan vast moeten zien te knopen, is voor iedereen irrelevant. Murw gebeukt worden, even gezalfd en dan tot moes geklopt: dat lijkt er beter op. ‘Are Forever’ is een plaat die niet snel in een hokje valt te duwen. Ze is gewoon wat een hedendaagse noiseplaat hoort te zijn. Eenvoudig in elkaar gezet, voorzien van een gezonde dosis gekte en tegelijk niet voor de doorsnee popliefhebber. Zo hebben we het graag.
