Are All Things Equivalent?

Op de plaats waar je normaal een barcode zou verwachten, staat This is not a barcode. Een kleine maar typische daad van verzet van een eigenzinnig project. Toch lijkt Matthew Waldron zijn surrealisme wat in toom te houden op deze gelimiteerde (driehonderd stuks) transparante 10inch. In vergelijking met wat we van hem gewend zijn, is bijvoorbeeld de kleurige hoescollage (koraalriffen en turbines) bijna sober te noemen. De twee composities zijn perfect op maat van een label dat slaap-hallucinaties nastreeft. Op de bodem speelt zich heel wat meer af dan je bij een eerste luisterbeurt zou vermoeden, maar alle ritselende concrete geluiden worden opgeslokt door dreunende ‘Sleep Turbines’. Dus zo waanzinnig als de dreunende spookschepen van Nurse With Wound (waar Waldron trouwens vaak mee samenwerkt) wordt het nooit. Met deze release zit irr.app.(ext) eerder op het terrein van projecten als Ora. Een jong lay-out talent met Goede Smaak overtuigde me begin jaren 1990 dat je nooit een combinatie van verschillende formaten als één geheel mag uitbrengen, als ze niet in één hoesverpakking passen. Terecht, maar wat doe je als een van de bijdragen voor jouw gelimiteerde (vierhonderd exemplaren) turquoise vinyl-compilatie maar liefst zeventig minuten lang is? Drone zet twaalf minuten van het Tsjechische Opening Performance Orchestra op de plaat, en de integrale versie krijg je erbij geleverd in een aparte cd digipack. ‘Creeping Waves IV’ bestaat uit wetenschappelijk opgewerkte elektromagnetische velden die de luisteraar langs achteren besluipen. Op ons heeft deze compositie het effect van een (zeer traag) overvliegend passagiersvliegtuig. In Londen houdt men zich wel aan de tijdslimieten, en ook aan de genreregels. Specimens levert drie (relatief) korte tracks die de drone meer organisch benaderen via gitaren, orgel en de menselijke stem. Het Litouwse Skeldos kiest nog resoluter voor het melodieuze via de prominente aanwezigheid van een accordeon en nauwelijks herkenbare aaaaah vocalen. Hun ode aan het instorten, ‘Byra’, heeft dan ook heel wat raakpunten met de meest melancholische momenten van huismerk Troum. Tot slot is er Mytrip uit Bulgarije om ons de ogen definitief te sluiten met tracks die naar dark ambient lonken (synthesizers, hartslagdrums). Zoals gewoonlijk in deze serie, is ook het optische artwork van Volume 7 geen cadeau voor mensen die zich zorgen maken over hun verminderd gezichtsvermogen.

tekst:
Peter Vercauteren
geplaatst:
ma 14 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!