Thug Entrancers eerste lp. ‘Death After Life’ was een kale maar effectieve mix van elektro, footwork en minimal techno. Ook op zijn tweede album heeft Ryan McRyhew weinig meer nodig dan een TR-808 en een TR-303, waarbij die laatste de hoofdrol speelt. Want was acid een van verschillende invloeden op ‘Death After Life’, op ‘Arcology’ is het de hoofdmaaltijd. Maar wel in een slimme variant, niet in de vorm van simpele rave-tunes; denk Arpanet of The Other People Place. Dat maakt deze plaat misschien wat minder eigenzinnig en meer traditioneel, maar aan alles is te horen dat dit 2016 is, niet 1989. Aan het sound design, het gebied waar veel van de krachtmetingen in hedendaagse techno plaatsvindt, is veel aandacht besteed. Wijd, warm en kristalhelder tegelijk. Het geluid doet soms aan de klassieke IDM albums denken, zoals de eerste B12 en Black Dog Productions platen. Wanneer je na een paar keer luisteren voorbij de voor de hand liggende acid-sound weet te luisteren, ontdek je daaronder een futuristisch geluid. Melodische details dwalende als lichtpunten over sfeerbepalende backdrops, die het midden tussen omgevingsgeluiden uit sci-fi films en abstracte synth-improvisaties houden. Een paar nummers zijn wat meer recht toe/recht aan acid-tracks, maar ook daar vervalt McRyhew niet in alleen maar handclaps en tomeloze filter sweeps, en weet hij een stemming van technologische geavanceerdheid vast te houden. Fijne plaat waarvan ik denk dat hij nog verder gaat groeien.
