Aphelion

De Turkse Ipek Gorgun is een dame met vele gezichten. Ze fotografeert de ondergrondse muziekscene in Turkije, publiceert op regelmatige basis poëzie, laat zich van haar meest geengageerde kant zien bij het schrijven van de soundtrack voor de documentaire – Yok Anasinin Soyadi (‘Mrs. His Name’) van regisseur Hande Cayir (over de strijd van Turkse vrouwen voor het behoud van hun familienaam na het huwelijk) en staat op afstuderen voor de opleiding Sonic Arts aan ITU-MIAM (Istanbul Technical University-Center for Advanced Studies in Music). We zouden bijna vergeten dat ze ook een elektro-akoestisch componist is die met ‘Aphelion’ haar kunnen wil bewijzen. Niet dat ze het nog hoeft te doen. Ze improviseerde samen met onder meer Otomo Yoshidide en David Brown (Brazzaville). Bovendien speelt ze bas en zingt ze in Bedroomdrunk (avant-garde rock) en Vector Hugo (elektro-acoustiche groep). Ipek Gorgun was echter toe aan een soloproject, waarbij ze de intellectuele basis die ze heeft gelegd met haar thesis getiteld ‘The Silence of Being-Alone and Being-Together in Heidegger’€™s Being and Time’ (‘Le Silence de L’€™Etre-Avec et de L’€™Etre-Seul dans Etre et Temps de Heidegger’)’ in een muzikale taal probeert te gieten, die ruimte laat voor zowel gevoel als intellect. Het klinkt allemaal een beetje hoogdravend, en dat is ook het geval met de zeven nummers die ‘Aphelion’ bevolken. Ambient, drones en elektro-akoestische geluiden, gaande van indringende messcherpe tonen tot klingelende belletjes en enerverende pieptonen verrijken het kabbelende palet. Ze maakte eerder een werk getiteld ‘The Passion for Knots (Ode to Philippe Petit)’, wat de muzikale richting ietwat aangeeft. Ze werkt echter abstracter dan Petit, wat haar werk net iets moeilijker te doorgronden maakt, maar daarom niet minder interessant.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Ipek_Gorgun_Aphelion
geplaatst:
ma 14 mrt 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!