Anthology Of Contemporary Music From Middle East

Ondergetekende is absoluut geen liefhebber van wat stiefmoederlijk als wereldmuziek wordt bestempeld. Neusfluiten en ander exotisch gekweel is meestal niet aan ons besteed. Als Raffaele Pezzella ons echter attent maakt op een nieuwe verzamelaar die hij heeft samengesteld, weten we dat hij er opnieuw in zal slagen om ons volledig te verrassen en overdonderden met hedendaagse elektronische muziek die net ietwat anders klinkt dan wat uit Europa of de Verenigde Staten komt. Hij pleegde eerder al een gelijkaardige tour de force met Afrikaanse artiesten. Deze keer komen de uitverkorenen uit Libanon, Egypte, Turkije, Koeweit, Iran, Israël, Irak, Bahrein, Palestina, Jordanië, Afghanistan en Cyprus. Met Ahmed Saleh en Naujawanan Baldar als openers zijn we meteen helemaal mee. Hypnotiserende elektronica, dicht aanleunend bij cinematografische trance, daar kunnen we wel wat mee. Als de samensteller er dan ook nog in slaagt om zonder abrupte overgangen een noisedrone van Nyctallz te plaatsen tussen het experiment van Cenk Urgun en de sfeerschepper Dimitris Savva, dan kunnen we niet anders dan vaststellen dat dit een uitstekende verzameling uitdagende muziek van grotendeels (nog) onbekende muzikanten is geworden.

Op het zusterlabel Eight Towers, ook al gecureerd door Pezzella (ook actief als Sonologyst), verscheen nieuw werk van de Schot Michael Bonaventure. Deze gerenommeerde componist en organist heeft het tot zijn taak gemaakt om orgelmuziek een grotere bekendheid te bieden. Niet op de hoempapa-manier, maar in het kader van hedendaagse experimentele uitdagende muziek. Een sinister soort drones vol mysterie is wat hij voornamelijk uit zijn lievelingsinstrument puurt. De liturgische connotaties misbruikt hij om zijn eigen ideeën vorm te geven, met een wonderlijk resultaat tot gevolg. Hij gebruikt het orgel als een middel om laagje boven laagje te leggen en er op een vreemdsoortige manier, door toevoeging van belletjes en digitale haperingen en onvolkomenheden, een bizar universum mee te ontwerpen. Zijn drones klinken door zijn aparte manier van werken heel anders dan de drones die worden opgewekt met een gitaar en een batterij aan effecten, ook omdat de klanken van het orgel meestal ook als dusdanig zijn te herkennen. ‘In Tenebris Ratione Organi’ is bijgevolg een intrigerend album van een componist die best wel wat meer bekendheid bij liefhebbers van elektronische muziek verdient.

Ricardo Donoso heeft die bekendheid al een beetje, en brengt nu het zusteralbum uit van ‘Calibrate’ van vorig jaar. Of de plaat herwerkingen of bewerkingen bevat, is ons niet echt duidelijk. Wel merken we dat Donoso zijn eigen hermetische universum verder laat uitwaaieren. De drones zijn gevulder, kloeker, en hij speelt liever met geluid dan aanhoudend dezelfde toon te gebruiken. Een verdwaalde beat, bevreemdende geluiden en dito sfeer maken zijn oeuvre alsmaar meer tot elektronica geschikt voor een heel verre toekomst, een dystopische SF-film waardig. De titels van de nummers (‘A Hostage Of The Past’, ‘Alien In Fetu’) bevestigen deze insteek.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
_AnthologyOfContemp
geplaatst:
di 22 mrt 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!