Met deze zeventiendelige compilatie van materiaal dat eerder verscheen via uiteenlopende vinyl-only labels, duikt de Duitse muzikant en producer Bernd Friedmann in zijn zevendertigjarige carrière.
Nu ja, die claim mag wel met een korrel zout genomen worden, want het korte stukje uit 1980, toen hij amper vijftien was, is wat bescheiden om een oordeel te kunnen vellen over ‘s mans creativiteit als tiener.
Vanaf de late jaren 1980 drukte de man duidelijk wel z’n eigen stempel, want ondanks het feit dat materiaal, studio’s en opnamemogelijkheden aanzienlijk veranderden in de voorbije drie decennia, klinkt deze compilatie verrassend homogeen.
De vijf prachtige albums die hij maakte met wijlen Jaki Liebezeit werden buiten beschouwing gelaten, maar verschillende tracks hier maken duidelijk dat die wederzijdse kruisbestuiving steek hield, want de geest en eigenzinnige ritmiek van Liebezeit zijn een rondwarende constante, en de combinatie van elektronica en akoestische geluiden van de duoplaten bleef deels bewaard.
Verder wordt vooral ook de diversiteit benadrukt, met een aantal stukken die resoluut in clubby sferen en dansbare stijlen duiken, terwijl andere sterker inzetten op abstractere bricolage met ambient accenten, minimalistische dub of vaag-tribale sferen. De ritmische eigenzinnigheid is de meest opvallende factor op deze compacte en toegankelijke release.