Anthems For Catharsis

Tien jaar is Eric Quach, de man achter thisquietarmy, inmiddels bezig de grenzen van donkere ambient en drones te verkennen en verleggen. In de jaren die voorbij gingen werkte hij samen met alsmaar minder illuster klinkende namen als Noveller, Aidan Baker, Locrian, Year Of No Light en Syndrome, om er maar een paar te noemen. Meestal doet hij het echter gewoon op zichzelf, in zijn eentje in zijn studio in Montréal. Quach is voortdurend in evolutie. Soms neigt hij iets meer naar doomy postrock, dan weer naar kraut, drones of ambient. Voor de opvolger van ‘Rebirths’ uit 2014, die herwerkingen van nummers bevatte die door de jaren dermate waren veranderd dat ze nog nauwelijks waren te vergelijken met de oorspronkelijke stukken, kiest de Canadees voor de donkerste kant van zijn muzikale kunnen. Vijf van de zes stukken leunen op laag op laag van gitaarmuren en loeiharde drums (stijl Swans) die soms net uit de maat willen klinken. Donkere en dreigende geluidsmuren zijn het, die voortdurend net niet in de pas willen lopen en die een sfeertje uitstralen dat quasi net zo luguber klinkt als bij de beste én kilste blackmetal van vandaag de dag. ‘Purgation/Purification’ is daar een zeer mooi voorbeeld van. Het is een zuivering voor lichaam, geest en ziel, een gestapeld stuk indringend geluid waaraan niet valt te ontkomen. Een stuk ook dat ook voor Quach andere horizonten opzoekt. Een mogelijkheid ook om een nog breder publiek aan te spreken, een publiek dat houdt van duistere muziek zonder respect voor grenzen van wat voor aard dan ook. Afsluiter ‘Closure’ is rustiger, een afsluiting van een geslaagde reiniging, een kans om tot rust te komen, al is ook hier nog geen lichtje aan het einde van een tunnel, van welk soort dan ook.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
thisquietarmy_AnthemsForCatharsi
geplaatst:
wo 28 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!