Espen Sommer Eide is de Noor achter Phonophani. De componist, artiest en muzikant startte dit soloproject al in 1997, waarna een paar platen verschenen op onder meer Rune Grammofon en Geir Jenssens (Biosphere) Biophon label. Samen met Dag-Are Haugan maakt Eide ook nog muziek als Alog, dat een vijftal platen uitbracht op Rune Grammofon, waarvan de laatste (‘Unemployed’) wel al uit 2011 dateert. Voor ‘Animal Imagination’ koos Eide voor Hubro, een doordachte keuze durven we te stellen na het beluisteren van de plaat. Eide creëerde de laatste jaren meermaals geluidsinstallaties en sculpturen, maakte al naam in het wereldje van de instrumentenbouwers en vond de tijd rijp om nogmaals als Phonophani een soloplaat in elkaar te knutselen die zijn jaren van onderzoek konden doen resulteren in een aantal muziekstukken. Hij koos ervoor om geen composities uit te schrijven, maar gewoon aan de slag te gaan en puur op het gevoel af te gaan die klanken bij hem teweeg brachten. Hij opteerde voor het dierlijke instinct, op zoek naar muziek die als een soundtrack voor het huilen naar de maan kan dienen, als een hond of een wolf, of zo stelt hij het toch in zijn zeer beknopte uitleg op de hoes. Bij het beluisteren kunnen we er ons wel iets bij voorstellen. Veel drones en ambient, die echter vol bevreemdende klanken wordt gestopt. Hier en daar gebruikt hij een dwarse beat en in ‘Untime Me’ mag Mari Kvien Brunvoll (Building Instrument) als enige haar stem toevoegen aan het voor het overige in alle geledingen solowerk van Eide. Op de tweede helft van de plaat worden de beats en ritmes alsmaar machinaler, waardoor ‘Animal Imagination’ als het ware een reis door de nacht wordt, met de volle maan trots neerkijkend op het indruk makende resultaat.
