Angstzweet

Ja, wij lagen er ook nachtenlang wakker van, badend in lichaamsvochten: zou Peter Moorkens de prachtige ‘Waan’ cassette ooit kunnen evenaren of overtreffen? Op het vlak van artwork in elk geval wel, want wij verkiezen nu eenmaal stemmige zwartwitfotografie van autowrakken, boven kleurige natuurbeelden. De a-zijde trekt zich rustig en sfeervol op gang met ongemakkelijk zoemende synthesizers, elektronische windeffecten en aarzelende melodieën, die ons via een kosmische wind recht uit de jaren 1970 komen toegewaaid. Op de stemmengekte is het even wachten, maar Onsturicheit stelt uiteindelijk niet teleur. Na een twintigtal minuten wordt geopenbaard dat het vooral de wereldgodsdiensten zijn, die Moorkens ‘Angst’ bezorgen. Als we tussen de gezangen en de stembewerkingen herkenbare flarden opvangen, gaan ze over het nummer van het Beest. ‘Rilling’ houdt stand als occulte dreunoefening, al vinden we die ene dissonant, die alle metertjes in het rood doet gaan, wat minder geslaagd. Soundscape ‘Zweet’ mag de volledige b-zijde van deze cassette vullen. Hier verrast Onsturicheit ons met ijle ambient momenten, gezangen, en etnische percussie die op de punten van een driehoek tussen (jaren 1990) Vidna Obmana, Muslimgauze en O Yuki Conjugate balanceert. Maar dat is slechts een deel van het verhaal: we horen ook zachte pianostukken en stemcollages, alvorens de ritmische analoge elektronica het geheel weer overneemt in een knappe finale. Verrassen zoals met ‘Waan’ kan je maar één keer, maar ‘Angstzweet’ is een consolidatie van een talentvol project dat zeker jouw aandacht waard is.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Onsturicheit_Angstzweet
geplaatst:
za 12 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!