And IV (Inertia)

Grischa Lichtenberger is een nieuwe telg van de Raster-Noton-familie – maar is er nog iemand in staat iets nieuws te zeggen binnen de strakke esthetische grenzen die het label zo tekent? Conceptueel (de titel refereert aan “a fictionalized successor of the baksan neutrino telescope”) past de plaat helemaal binnen de “metrische, onderkoelde posttechno”, zoals we het ooit noemde. En ook op het eerste gehoor is Lichtenberger simpelweg nog een softwarespecialist die zijn geluiden met abstractie en een scalpel te lijf gaat, in navolging van grote roergangers Carsten Nicolai (Alva Noto), Frank Bretschneider (Komet) en Olaf Bender (Bytone). Maar bij nadere beluistering blijkt dat toch niet helemaal terecht. Het letterlijke geluid ligt weliswaar in het verlengde van die drie, maar achter de technische complexiteit gaat zo nu en dan een groove schuil die bijna funky is. Niet zo nadrukkelijk dat Lichtenberger een hit zal worden in de lokale discotheek, maar net genoeg om weerstand te bieden aan de strenge kilheid die bij veel platen in deze, door concept en technologie gedreven stroming vaak op de loer ligt. Wat daarbij ook helpt, is dat heel af en toe de ware aard van het bronmateriaal door de manipulatie heen klinkt; door een flard van een ambulancesirene schrik je zo heel even uit de technologische bubbel. Op sommige nummers gaat Lichtenberger met eenzelfde “ultieme reductie”-strategie als Mark Fell het house-gevoel te lijf. Andere momenten, zoals het geweldige ‘1011_27_# 5b’, zijn pure Autechre circa ‘LP5’ (en niet alleen vanwege de titel). Al met al een gevarieerde en complete plaat, waarmee Lichtenberger laat zien dat de rek nog zeker niet uit de Raster-Noton-formule is.

tekst:
Maarten Schermer
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!