In het interview met Mdou Moctar in GC#123 kon je al eerder lezen over zijn muzikale verleden, heden en toekomst. Daarin vertelde hij dat hij voor zijn debuutalbum ‘Anar’ uit 2008 koos voor Auto-Tune zang en digitale opnametechnieken om een Toeareg rockalbum voor de jeugd te maken. Deze songs gingen vervolgens razendsnel rond door de Sahellanden via mobiele telefoons, als woestijnmuziek zonder grenzen geholpen door de draadloze magie van bluetooth en SD kaarten. Eindelijk is de heruitgave van ‘Anar’ daar voor Westerse oren, in beperkte oplage op vinyl geperst, maar non-stop digitaal verkrijgbaar via de Sahel Sounds bandcamp. Het is een bevreemdend album dat men zal liefkozen of afwijzen, afhankelijk van ieders liefde voor Auto-Tune en digitale woestijnsferen met daarin toch altijd een hoofdrol voor de akoestische gitaar. De song ‘Tahoultine’ is de krachtigste song van de plaat en meeste gekende uit de Sahel Sounds catalogus. De trage melancholische, robotische zang en symbiose van gitaar en digitale percussie werkt bezwerend en voert de luisteraar mee naar dromerige oorden. ‘La Super’ is een parel in een sneller tempo op mysterieuze achtergrond van synthesizers met dubbele stemmen en heldere gitaar. Door de melancholische titelsong zweeft een digitale religieuze sfeer, versterkt door een vrouwelijk klinkend achtergrondkoortje. De trage tred van ‘Achinane’ zorgt voor een heerlijke slaapdronken sfeer, waarna de song ‘Karad Etran’ een traditionele sfeer aanhangt zonder Auto-Tune zang als digitale adempauze, aangevuld met veel reverb. ‘Asshet Akal’ pakt de digitale draad weer op waarna de afsluiter ‘Ibitlan’ opnieuw Mdou’s hoge stem laat horen zonder Auto-Tune. Mdou Moctar speelt nu zijn optredens altijd in Toearegrockstijl zonder digitale elementen, toch is deze prikkelende plaat een speciaal eigentijds document waarin we de moderne en lokale context van de Sahel door ons voelen stromen.
